No jak go Claudia, od razu przechodzi do kreowania tych postaci i wychodzi jej to świetnie. Reath to taka postać, którą sie lubi od początku, Affie to samo. A historia Orli i Cohmaca intrygująca. Świetnie wypada właśnie ścisła współpraca miedzy tworcami. Imiona, mistrzowie, planety, cały Great Disaster - to wszystko zazębia się do takiego stopnia, że dawno nie widzialem czegoś takiego w książkach i komiksach. W sensie.. nawet nie bardzo kojarzę tego w Legendach. Może czasem coś fajnie nawiazuje do siebie w okresie Republiki, wspomina się coś z komiksów Republic w Komandosach itd. Ale tu wygląda to tak jakby zrobili pulę postaci, wydarzeń i wzajemnie z tego korzystali gadając przez Skype.

Jeśli coś mnie w tej książce martwi to wątek początek spoilera tych arystokratów z 2 planet. To mi pachnie taka klasyczna historią jak z M&A i nie wiem czy to mnie jakoś bardzo interesuje. koniec spoilera Ale zobaczymy.

Skończyłem czytać Into the Dark, a więc pora bardziej lub mniej dokładnie wyrazić opinię o powieści. Nie jest zaskoczeniem, że książka Claudii Gray jest bardzo dobra. Nie jest to oczywiście genialne rozpoczęcie serii The Light of the Jedi autorstwa Charlesa Soule`a, ale poziom powieści jest wysoki i jest wyrównany od samego początku do końca. Bardzo podobało mi się, że bohaterowie wykreowani przez autorkę nie są tak bardzo stylizowani na niezwyciężonych herosów, a są przedstawieni jako postacie, które są po prostu z krwi i kości i mają swoje słabości, wątpliwości czy żale. Mówiąc o zranionej psychice należy wspomnieć o Cohmacu Vitusie, który przez całą powieść boryka się z własną głową, ale gdy trzeba to potrafi się ogarnąć i wznieść się na wyżyny swoich możliwości (pun intended). Odchodząc od mistrza Jedi, no może nie tak daleko, należy wymienić głównego bohatera, Reatha Silasa. Claudia Gray kolejny raz wykreowała świetną postać i ukazała jej przemianę w miarę rozwoju wydarzeń. Muszę przyznać, że na początku książki padawan nieco mnie irytował, ale z czasem polubiłem go i doceniłem w jak szybkim czasie potrafił zmienić sposób postrzegania rzeczywistości i dojrzał. Orla Jareni nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Mimo, iż jest elementem odstającym od Zakonu Jedi była po prostu jakaś przeciętna. Może rozwiną jej w przyszłych pozycjach. Affie Hollow zdecydowanie nie skradła mojego serca. Taki po prostu nastoletni zapychacz, który ma przypomnieć czytelnikowi o byciu dobrym/przyzwoitym. Ekscentryczny Leox Gyasi zdecydowanie na plus, a Geode to po prostu mistrz! Wyobraźcie sobie gdyby nawigator stał się głównym bohaterem jakiejś powieści.... no brałbym w ciemno! Rola Nihilów jest troszkę zmarginalizowana, ale za to są Drengirowie. Generalnie koncept kozackiej rasy przerośniętych krwiożerczych roślin całkiem mi się podoba i z chęcią chciałbym ją zobaczyć w przyszłych projektach. Mięso musi się zgadzać! Na plus pojawienia się mistrzyni Jedi z rasy Lurmenów, a także dwóch Lasatów. Cieszą takie nawiązania do innych pozycji. Fajnie też było dowiedzieć się co nieco o przeszłości Cohmaca i Orli, a także pozytywnie oceniam to, że umiejętnie podsumowano to na końcu powieści. No i oczywiście wspomnienia o Sithach jak zawsze na propsie. Dopóki opowiadana jest ich historia, znajdowane są ich artefakty, ale oni siedzą w ukryciu i nie odbierają pałeczki głównego złego w serii od Nihilów to jestem zadowolony. Na minus zapisałbym jedynie powoli rozwijającą się akcję powieści, ale nie jest to jakoś bardzo rażące i całość czyta się bardzo przyjemnie.

Jak na razie, moja ulubiona książka z "The High Republic". Najciekawsze, według mnie, były dwie postacie: Orla Jareni i Cohmac Vitus. Jest to dwójka Jedi, którzy nie zgadzają się do końca z Radą, a to jakie mają ku temu powody, zostaje wyjaśnione w retrospekcjach.
Nihilowie zostają przedstawieni w książce od trochę innej strony i okazuje się, że nie są jedynym zagrożeniem dla Galaktyki.
Również Geode jest świetny.

W Warszawie są jakieś targi książki i sprzedają tam przedpremierowo W Ciemność i Hana Solo.

"W ciemność" została przeze mnie przeczytana już dawno ale jakoś nie było chęci aby dodać swoje trzy grosze.
Po całkiem nienajgorszym początku w "Świetle Jedi" dostajemy kolejną ważną pozycję z Wielkiej Republiki.
Co zostało w mojej pamięci po kilku miesiącach od lektury? Na pewno są to ciekawe postacie Jedi, którzy choć niespecjalnie rozbudowanie to jednak potrafili się wyróżnić. Fabuła jest przeciętna - od lecimy w jendo miejsce, mamy tam problem, wracamy do domu i znowu lecimy do tego samego miejsca rozwiązać problem.
Ale to postacie sprawiają że czyta się to wszystko przyjemnie, i ten lekko tajemniczy klimat nawet potrafi przyciągnąc uwagę czytelnika. Na razie nie wiem co sądzić o Drengirach - do Yuuzhan (z którymi moga budzić pewne skojarzenia) nie mają podjazdu, bardziej przypominają mi wściekłe wersje Swamp Thinga/Man-Thinga z komiksów. Mam nadzieję, że jest na nie jakiś ciekawy pomysł aby je nieco rozwinąć ponad jedynie fizyczna zagrożenie dla Jedi.
Autorka całkiem ciekawie napomnkęła również o problemach dojrzewanie młodych padawanów, coś czego raczej nie spotykamy w tym uniwersum. Nie mniej jednak jest tego dość mało. Natomiast zupełnie z kapelusza było wspominanie o aseksualności pana kapitana - nic to do fabuły nie wniosło, a przed premierą ksiażki zdawało się tanim szukaniem sensacji. Na końcu trzeba jeszcze napisać coś o Geode - może z początku sprawdzało się to jako taki dziwny żart, jednak powtarzane co chwile jego tajemnicza pojawianie się i "rozmowy" z nim z czasem stały się zwyczajnie irytujące.

Szybko podsumowując - całkiem przyjemna lektura 6,5/10. Mam nadzieję, że głowni bohaterowie jeszcze powrócą.