Gdyby taki wątek był tu pół roku temu, to ostrzegałbym przed Gray Manem

Ale w sumie mogę śmiało napisać, że jak ktoś chce spędzić dwie i pół godziny na przynudzającej rozprawce sądowej z najnowszej historii Argentyny, to niech ogląda "Argentyna, 1985", film nawet posiada nominację do Oscara dla filmu zagranicznego. Ja wiem, że aparecidos i inne ofiary reżimu Videli, jak ktoś nie ma pojęcia to może wyjść zszokowany, ale dla mnie sztampa.

Potwierdzam. "Nope" znaczy nope. To chyba jedyny film w którym wszystko, absolutnie wszystko jest nie tak jak powinno. Podtrzymują tą opinię nie tylko do dzisiaj, ale po wieki wieków

Ja już gdzieś pisałem wcześniej, ale "Air Attack" z Brucem Willisem to własnie taki nope.

Rzeczywiście, tyle tu piszemy o filmach, a żadnego o kinowych red flagach.

Pierwsze co mi przychodzi do głowy - Blonde. Toksyczny festiwal bezsensownej przemocy wobec kobiety, dla niepoznaki sprzedawany jako wariacja na temat życia Marilyn Monroe. Nie będę się czepiał kwestii merytorycznej, jako że to "dzieło" jest adaptacją fabuły, a nie biografii, to żaden film nie striggerował mnie do tego stopnia. Niemal 3-godzinna gehenna aktorki, która w zasadzie jest zapisem kolejnych związków w jakie się wikłała oraz nieustannej przemocy fizycznej, seksualnej i psychicznej jakiej doznawała. Oczywiście, MM miała tragiczne życie, jednak przedstawianie jej wyłącznie jako ofiary uwłacza jej pamięci, a momentami ją ośmiesza (scena rozmów ze źle wygenerowanymi płodami). Nawet krótkie chwile jej sukcesów (premiery kasowych hitów) muszą być natychmiast zbijane z kolejnymi aktami gnębienia jej. Nie znajduję słów by opisać, jak wielkim brakiem etyki i wrażliwości reżyser wykazał się przede wszystkim w scenach wykorzystywania MM. 8 nominacji do Złotych Malin zasłużone (najbardziej w kategorii najgorsza para/duet ekranowy: Andrew Dominik and his issues with women). Szkoda jedynie Any de Armas, widać, że włożyła całe serce w tę rolę, a koniec końców Blonde okazało się takim bagnem.

Omijajcie Legiony z daleka!!! Polski film z 2019 roku... film tak nijaki że przez przypadek obejrzałem go 2 razy - w trakcie filmu miałem dziwne uczucie deja vu, ale jednocześnie nie potrafiłem skojarzyć ani jednego wątku, ani jednej postaci... pewnie przez to że postacie są płaskie, kiepsko zagrane, a fabuły tam za grosz... w każdym razie jak wszedłem na Bastionową Kantynę ostrzec innych okazało się że już to kilka miesięcy wcześniej zrobiłem ;p

Wrzucam naszego "Wiedźmina" z kina. Z tym gumowym kurczakiem. Smokiem znaczy. Mocne to było, efekty robią wrażenie do dzisiaj
Podobnie jak i "Klątwa Doliny Węży"
A także "Kaczor Howard" - koszmar ery kaset vhs XD

Jak w tytule posta. Omijać szerokim łukiem. Bzdury totalne, bez ładu i składu. Parę lat temu film zostałby kompletnie olany, dziś zbiera laury wszędzie. Jedenaście nominacji do Oscara! WTF? Nagrody filmowe już kompletnie straciły swój prestiż. Jedyny plus to Short Round (choć też nie jest to w żadnym razie oscarowa kreacja, a statuetkę pewnie zgarnie).

Temat relacji w azjatyckiej rodzinie sto razy lepiej pokazano w Parasite, a wątek multiwersum w drugiej części Doktora Strange`a. Lepiej sobie powtórzyć znów te produkcje, niż tykać to coś.

Wiem że to nie film, a serial, ale jeśli ktoś nie przepada za programami kulinarnymi z tv to niech nie zbliża się do (chwalonego wszędzie) "The Bear" - ja wynudziłem się jak mops

...czyli Singiel w Nowym Jorku. Co za cringe. Miał być wielki powrót Neila Patricka Harrisa do sitcomu, wyszedł mało zabawny, jadący na ogranych schematach, koszmarnie stereotypowy bezbek. Zwalony jest tu nawet całkiem obiecujący punkt wyjścia - zakończenie wieloletniego związku pary gejów po 50 i próba zbudowania sobie życia od nowa, co jest szczególnie problematyczne w środowisku zdominowanym przez kult młodości. Bohater grany przez NPH jest tak irytująco egocentryczny, że nie da się z nim w żaden sposób sympatyzować, ani współczuć porzucenia.
Całość ma 8 odcinków, dotrwałem chyba do 5, bo nie dałem rady, nie pamiętam, kiedy czułem tak wielkie zażenowanie po jakimkolwiek serialu.

Powrót do tamtych dni - to dobry i mocny dramat, ale zwiastun sugerował coś luźniejszego. Spodziewałem się historii o dorastaniu w latach 90`tych z wątkiem ojca pijaczka. Nostalgicznie jest przez niespełna 20 minut, są kasety i wypożyczalnie, lego, peweks, planszówka talizman, zabawy z kolegami na dworze, mama rzucająca kanapki i cała reszta tego anturażu.
A potem wchodzi na scen wspomniany "stary" i film momentalnie zmienia ciężar gatunkowy. Znikają koledzy,ojciec zaczyna pić, awanturować się, demolować mieszkanie, sikać w spodnie. Główny bohater razem z matką chowają noże, barykadują się w pokoju, dochodzi do uniwersalnych awantur i domowej przemocy, która nie ma ram czasowych. Nostalgia pryska, zwłaszcza, że film ma bardzo mocne zakończenie. Co śmieszniejsze reżyser dedykuje go swojemu ojcu ...

Po zwiastunie nie spodziewałem się takiego ciężkiego filmu i jestem mocno tym poirytowany, nie polecam, chyba, że ktoś potrzebuje takiego dramatu. Może wy możecie mi polecić film o latach 90`tych z dużą dawką nostalgii?

Siedzę w kinie, męczę się, męczę, myślę, dobra, tyle tu siedzę, to zaraz koniec. Zerkam na zegarek, co mi się podczas seansów nie zdarza, a tam dopiero 40 minut minęło. Myślałem, że się pochlastam.

Autorzy wyraźnie ciążyli w kierunku konwencji w stylu Ash vs. Evil Dead - momentami klimatycznie, podszyte groteską i kontrastem, ckliwe momenty przeplatane absurdalnym gore. Brzmi jak przepis na sukces, ale otóż nie do końca.

Największym zarzutem, poza ogólna durnowatością i skrótami fabularnymi, które poniekąd wynikają z przyjętej konwencji, jest zwyczajna nuda. Nuda, toporność i męczarnia.

Horror, bo oglądanie tego to tortura. Serio, tak się nie wymęczyłem od czasu Eternalsów, a nawet bardziej, bo tam uciąłem komara, a tu jednak chciałem obejrzeć.

Za to Cage`a w roli Draculi chętnie bym zobaczył ponownie, bo całkiem sobie poradził. Była i Avasarala i ten ziomek obleśny bliźniak z parków i rekreacji. I w sumie tyle z plusów.

2/10, jeden punkt za pomysł, drugi za Cage`a.

jest ładniutki, taki cute; Konstancja jest ładniutka i bystra zarazem; król jest królewski, muszkieterowie są muszkieterscy, Cassel jest Casselem a Eva Green jest Evą Green.

i tylko cisną się dwa pytania: komu potrzebny jest ten fanfik i czemu on jest taki nudny? Drugiej części mogę nie znieść...

Jeśli chcecie zobaczyć szermierkę, włączcie Potop.

Ale zawód. Jedynka z Sandrą Bullock, która wraz z dwójką dzieciaków musiała dostać się do bezpiecznego miejsca po tym, jak świat zaatakowało "coś", co powodowało u ludzi reakcje samobójcze, była dobrym filmem. Oryginalna historia, fajnie napisane role, dobrze nakręcony i trzymające w napięciu film. To się udało Nentflixowi.

Czego nie można powiedzieć o sikłelu.
Ten z podtytułem "Barcelona", nie ma kompletnie nic wspólnego z pierwszym filmem. Scenariusz, który pisany był chyba na kolanie. To samo gra aktorów, dodajmy beznadziejne dialogi, a motywacja głównego bohatera to wisienka na torcie tego pseudo-scenariusza.
Jedyne co się broni, to strona wizualna, szczególnie w retrospekcjach głównej postaci. Szkoda, bo pierwsza część była naprawdę spoko, i jeśli ktoś nie oglądał, to polecam.
Kontynuację odradzam.

Zawsze lubiłem pierwsze kilkanaście odcinków serialu, a i filmy kinowe były dobre. Ale tu vega popłynął z tematem, że nie mam słów. Dotychczas historie kryminalne jako-tako bazowały na autentycznych wydarzeniach i sporym researchu, było przyziemne i naturalistycznie ciężko (?). Pan rezeszyser rzucił to wszystko w diabły czynią z Gebelsa jakiegoś makiawelicznego operatora black ops, który by ratować syna organizuje jakieś "inside job" rodem z seriali o służbach specjalnych, CIA i PMC. Całość jest tak naciągana, okraszona w dodatku biblijnymi motywami i zwieńczona tak idiotycznym finałem, że głowa mała. Wspomnę jeszcze, że antagonista ma kiepsko umocowaną perukę, metr pięćdziesiąt wzrostu i tonację głosu, jak amator z ukrytej prawdy. Jest to tak komiczne, że aż nie mogę uwierzyć, że jakiś producent tego nie oprotestował. Ale to vege produkcja, tu wszystko jest możliwe. Bardzo smutne, żenujące zwieńczenie dobrej marki. Ogląda się bez bólu, ale z dużą dozą "WTF?!".

Do czeskiego filmu "Sytuacja awaryjna" zachęciła mnie informacja, że jest nowa komedia twórcy rewelacyjnych "Właścicieli" (plus zajawki reklamowe że jest to obłędnie śmieszny film). Do tego intrygujący był punkt wyjścia, że pasażerowie jadą pociągiem bez maszynisty...

Ten film jest niewątpliwie pełen absurdalnych sytuacji (trzeba przyznać, że konsekwentnie wygrywanych). Niestety, nie jest to film śmieszny, tylko film, który miał być śmieszny - doprawdy Czechom udało się nakręcić współczesną polską komedię.

Do oglądania tylko w sytuacji bardzo awaryjnej.

Wiem, wiem, czego można oczekiwać o filmie o prehistorycznym megarekinie wsadzonym w nasze czasy? Otóż Meg 1 mi się podobał, bo motyw z megiem odciętym od świata specyficzną warstwą w oceanie został zgrabnie zagospodarowany. W sequelu spodziewałem się więcej megów - i dostałem mega oswajanego od małego, kolejne dzikie megi oraz supermega, który mógł pamiętać czasy dinozaurów. Nie byłem natomiast przygotowany na początek spoilera dinozaury, nawet takie niewielkie, oraz krakena koniec spoilera.

Mówią że dwa grzyby w barszcz to za dużo, tu było ich co najmniej 22 (nie mam siły wypisywać wszystkich głupot jakie wsadzili scenarzyści). Statham jak zwykle, oby po Niezniszczalnych 4 nie pozostało takie rozczarowanie.