Mamy wątek o fajnych filmach, mamy też o filmach złych. Nie ma nitki o filmach, których obejrzenie nie było stratą czasu, ale nie było też super przeżyciem. Takie średniaki teoretycznie mogłyby trafić do odradzającego wątku, ale niektóre na to nie zasługują, mimo że jajec nie urwały, to miały dobre momenty, ciekawą tematykę, formę lub były technicznie dobre. Nie chcesz polecić, nie chcesz przestrzec, ale chcesz się czymś podzielić - to tu
Taika projekt podglądania wampirów i zabawy tematyką prowadzi od lat. Serial uwielbiam, sięgnąłem po film.
I tak po miesiącu praktycznie niczego już nie pamiętam, poza sceną, która dała nam parę detektywów, z późniejszego świetnego Wellington Paranormal 
Film rządzi się innymi prawami, jasne, i to było też na kilka lat przed dojrzeniem pomysłu - i to mocno widać.
Podejrzewam, że gdybym obejrzał przed serialem podobałby mi się bardziej, bo wiele motywów zostało potem rozwiniętych, ulepszonych w serialu. Tu jakby jeszcze nieśmiało próbuje igrać z mitem, eksploruje pewne terytoria, sprawdza na co może sobie pozwolić, jaki będzie odbiór.
Znacie to, wpadacie na pomysł, zart, ripostę ale dopiero po paru godzinach. "Mogłem to powiedzieć, a nie to", i tym pierwszym żartem jest film, a objawienia w serialu.
Przynajmniej tak to wygląda, choć pewnie nie do końca tak było.
Jeśli nie widzieliście serialu, to można. Ale trochę rozczarowanie, choć zły nie był.
2023-09-03 11:39:18
W sumie to czasem cienka granica, czy chcesz film pochwalić bo coś tam, ale w sumie bez zachwytu, czy stwierdzasz "no film jak film, dało się obejrzeć" .gif)
W tym roku jakoś większość obejrzanych w kinie to bez zachwytu.
"Demeter" 
Na pytanie co poszło nie tak, długo by gadać. Szkoda, bo potencjał był przeogromny. Na plus scenografia, klimat. Na minus - nie ma czego się bać.
to ja bym pewnie umieścił w wątku z ostrzeżeniami ).gif)
Kilka zabawnych żartów oraz śliczna Margot Robbie i to by było na tyle. Ale żeby aż taki hajp? Hmmm.
Powierzchownie debilizm do potęgi pi. Dla zafiksowanych politycznie - może i kolejne starcie woke vs the world ale to strasznie naciągana interpretacja. Nawet najbardziej zacietrzewieni ewidentnie w to nie wierzą - stąd narzekania płytkie i bardzo ogólne. Moim zdaniem najbardziej dziwaczna rzecz jaka się do mainstreamu przedostała od nie wiem kiedy. Że to ktoś w ogóle do kin puścił, niesłychane. Co to w ogóle jest - nie mam pojęcia. Strukturalnie to Campbellowska droga bohatera, ale z takim odjazdem we wczesno-chrześcijańskie "herezje", że się trampki same rozwiązują. Jakaś zagubiona apokryficzna Ewangelia? Gnostycki Matryks? Demiurg okazuje się być CEO firmy zabawkarskiej. No ładnie!!
Khem. To jest połączenie reklamówki z drwiną z produktu
Nie ma szans. To coś zdecydowanie więcej. Szansa na to, żeby pewne treści w odpowiedniej kolejności pojawiły się w "utworze" przypadkiem jest bardzo mała. Ludzie, którzy to pisali, są bardzo sprytni.
Reklamówka to były Transformersy (bez drwiny)
Film powstał na zlecenie Mattela, ale Gerwig miała wielką swobodę twórczą, dopóki "szanowała produkt".
I, jak pisałem w innym wątku, spodziewałem się po tym filmie czegoś o poziom wyższego - tak wyszła tylko dość zabawna komedia w plastikowej konwencji, jak w dziecinnej zabawie lalkami
bartoszcze napisał:
spodziewałem się po tym filmie czegoś o poziom wyższego
-----------------------
Moim zdaniem jest właśnie tak, tylko dokładnie odwrotnie
Film nie idzie "wyżej" (nie tworzy swojej własnej symbolicznej abstrakcji - nie jest alegorią) , tylko "w głąb". ("pewien głąb wkręca się w głąb" - cytując klasyka). Moim zdaniem jest to czyściutka campbellowska Droga Bohatera, czyli podstawa większości mitologii + wmiksowana w to wszystko pierwotna wczesnochrześcijańska kosmologia czy kosmogonia. Generalnie gnostycka wizja Świata i Ducha. Dlatego właśnie wg mnie wszystkie te interpretacje typu szydera z korpo-świata, z nawiedzonej politycznie lewicy (prawica dostaje niejako przy okazji rykoszetem), itp - nie są BŁĘDNE, tylko są pochodne. Film po prostu sam w sobie tymi kwestiami nie jest w ogóle zainteresowany, ale też jest tak skonstruowany, że nie zakazuje "bardziej przyziemnych" interpretacji. Paradoksalnie Plastikowa Różowa Barbie to Straszliwa Głębia. Ale może trzeba mieć zakręt na punkcie mitologii i okultyzmu / religii, żeby to zauwazyć, nie wiem.
Chyba że to postmodernistyczne mieszanie tropów
Nie ma w tym nic postmodernistycznego. Powód jest prosty - cała historia opowiedziana jest w kategoriach Absolutu, a nie jakiegoś relatywizmu czy dekonstruktywistycznych farmazonów. Dlatego właśnie moim zdaniem film został prawie zupełnie niezrozumiany przez widownię i krytykę, ponieważ tak długo żyjemy w kulturze przesiąkniętej duchem postmodernizmu, że zapomnieliśmy czym on właściwie jest. Ryba nie wie o tym, że pływa w wodzie.
"Only Sith deal in Absolutes". Tere - fere.
-To jest połączenie reklamówki z drwiną z produktu + drwiną z konsumentów, drwiną z osobopostaci na literę "J" dla których lalka to "fashyzm", drwiną facetów dających się manipulowac plastikowym lalom i drwiną z współczesnego świata jako takiego.
Powierzchownie - TAK, pod spodem coś zupełnie innego. Najpierw antyutopia, niżej monomit, jeszcze niżej gnostycka wizja wszechświata. Albo mi odbiło do reszty. He he
Generalnie możesz mieć racje, choć to mogło wyjść twórcom zupełnie przypadkiem.
Coś jak z "Blue Poles" Pollocka, okrzyknięte przez krytyków "arcydziełem impresjonizmu", zapisano steki stron na temat interpretacji - i może faktycznie to jest prawda, ale z drugiej strony trzeba pamiętać że dzieło powstało gdy artysta i jego dwóch kolegów po pijackiej imprezie, w stanie bliskim delirium zaczeło wylewać farbę z puszek na rozciągnięte w pracowni płótno i deptap to tym bosymi stopami.
Jeśli ktoś pamięta dwie pierwsze części przygód eks-superagenta Denzela (ja z trudem, głównie przebłyski) ten znajdzie w trzeciej części zasadniczo to samo, tylko w scenerii wybrzeża neapolitańskiego, ale zrealizowane równie sprawnie. Zapamiętam tylko wybrzeże neapolitańskie. Bonus: większość mordek to Włosi, więc nieopatrzone tak jak anglosaskie.
Jak ktoś ma ochotę na klasyczne whodunit z Poirotem, nafaszerowane Branaghowskim stylem i zaprawione odrobiną dreszczyku - może śmiało obejrzeć.
W bonusie trochę ładnych zdjęć i Wenecja (jedno ma związek z drugim).
