Mamy wątek o fajnych filmach, mamy też o filmach złych. Nie ma nitki o filmach, których obejrzenie nie było stratą czasu, ale nie było też super przeżyciem. Takie średniaki teoretycznie mogłyby trafić do odradzającego wątku, ale niektóre na to nie zasługują, mimo że jajec nie urwały, to miały dobre momenty, ciekawą tematykę, formę lub były technicznie dobre. Nie chcesz polecić, nie chcesz przestrzec, ale chcesz się czymś podzielić - to tu
Taika projekt podglądania wampirów i zabawy tematyką prowadzi od lat. Serial uwielbiam, sięgnąłem po film.
I tak po miesiącu praktycznie niczego już nie pamiętam, poza sceną, która dała nam parę detektywów, z późniejszego świetnego Wellington Paranormal 
Film rządzi się innymi prawami, jasne, i to było też na kilka lat przed dojrzeniem pomysłu - i to mocno widać.
Podejrzewam, że gdybym obejrzał przed serialem podobałby mi się bardziej, bo wiele motywów zostało potem rozwiniętych, ulepszonych w serialu. Tu jakby jeszcze nieśmiało próbuje igrać z mitem, eksploruje pewne terytoria, sprawdza na co może sobie pozwolić, jaki będzie odbiór.
Znacie to, wpadacie na pomysł, zart, ripostę ale dopiero po paru godzinach. "Mogłem to powiedzieć, a nie to", i tym pierwszym żartem jest film, a objawienia w serialu.
Przynajmniej tak to wygląda, choć pewnie nie do końca tak było.
Jeśli nie widzieliście serialu, to można. Ale trochę rozczarowanie, choć zły nie był.
2023-09-03 11:39:18
W sumie to czasem cienka granica, czy chcesz film pochwalić bo coś tam, ale w sumie bez zachwytu, czy stwierdzasz "no film jak film, dało się obejrzeć" .gif)
W tym roku jakoś większość obejrzanych w kinie to bez zachwytu.
"Demeter" 
Na pytanie co poszło nie tak, długo by gadać. Szkoda, bo potencjał był przeogromny. Na plus scenografia, klimat. Na minus - nie ma czego się bać.
to ja bym pewnie umieścił w wątku z ostrzeżeniami ).gif)
Kilka zabawnych żartów oraz śliczna Margot Robbie i to by było na tyle. Ale żeby aż taki hajp? Hmmm.
Powierzchownie debilizm do potęgi pi. Dla zafiksowanych politycznie - może i kolejne starcie woke vs the world ale to strasznie naciągana interpretacja. Nawet najbardziej zacietrzewieni ewidentnie w to nie wierzą - stąd narzekania płytkie i bardzo ogólne. Moim zdaniem najbardziej dziwaczna rzecz jaka się do mainstreamu przedostała od nie wiem kiedy. Że to ktoś w ogóle do kin puścił, niesłychane. Co to w ogóle jest - nie mam pojęcia. Strukturalnie to Campbellowska droga bohatera, ale z takim odjazdem we wczesno-chrześcijańskie "herezje", że się trampki same rozwiązują. Jakaś zagubiona apokryficzna Ewangelia? Gnostycki Matryks? Demiurg okazuje się być CEO firmy zabawkarskiej. No ładnie!!
Khem. To jest połączenie reklamówki z drwiną z produktu
Nie ma szans. To coś zdecydowanie więcej. Szansa na to, żeby pewne treści w odpowiedniej kolejności pojawiły się w "utworze" przypadkiem jest bardzo mała. Ludzie, którzy to pisali, są bardzo sprytni.
Reklamówka to były Transformersy (bez drwiny)
Film powstał na zlecenie Mattela, ale Gerwig miała wielką swobodę twórczą, dopóki "szanowała produkt".
I, jak pisałem w innym wątku, spodziewałem się po tym filmie czegoś o poziom wyższego - tak wyszła tylko dość zabawna komedia w plastikowej konwencji, jak w dziecinnej zabawie lalkami
bartoszcze napisał:
spodziewałem się po tym filmie czegoś o poziom wyższego
-----------------------
Moim zdaniem jest właśnie tak, tylko dokładnie odwrotnie
Film nie idzie "wyżej" (nie tworzy swojej własnej symbolicznej abstrakcji - nie jest alegorią) , tylko "w głąb". ("pewien głąb wkręca się w głąb" - cytując klasyka). Moim zdaniem jest to czyściutka campbellowska Droga Bohatera, czyli podstawa większości mitologii + wmiksowana w to wszystko pierwotna wczesnochrześcijańska kosmologia czy kosmogonia. Generalnie gnostycka wizja Świata i Ducha. Dlatego właśnie wg mnie wszystkie te interpretacje typu szydera z korpo-świata, z nawiedzonej politycznie lewicy (prawica dostaje niejako przy okazji rykoszetem), itp - nie są BŁĘDNE, tylko są pochodne. Film po prostu sam w sobie tymi kwestiami nie jest w ogóle zainteresowany, ale też jest tak skonstruowany, że nie zakazuje "bardziej przyziemnych" interpretacji. Paradoksalnie Plastikowa Różowa Barbie to Straszliwa Głębia. Ale może trzeba mieć zakręt na punkcie mitologii i okultyzmu / religii, żeby to zauwazyć, nie wiem.
Chyba że to postmodernistyczne mieszanie tropów
Nie ma w tym nic postmodernistycznego. Powód jest prosty - cała historia opowiedziana jest w kategoriach Absolutu, a nie jakiegoś relatywizmu czy dekonstruktywistycznych farmazonów. Dlatego właśnie moim zdaniem film został prawie zupełnie niezrozumiany przez widownię i krytykę, ponieważ tak długo żyjemy w kulturze przesiąkniętej duchem postmodernizmu, że zapomnieliśmy czym on właściwie jest. Ryba nie wie o tym, że pływa w wodzie.
"Only Sith deal in Absolutes". Tere - fere.
Ostatnio do mnie dotarło że to mniej Podróż Bohatera, a bardziej Pinokio
Przecież Pinokio to chyba archetypowa Podróż Bohatera z tego co pamiętam :O
Jezus Maryja, ja nawet nie wiem co to znaczy, ja tylko chcę ruch na forum zrobić
-To jest połączenie reklamówki z drwiną z produktu + drwiną z konsumentów, drwiną z osobopostaci na literę "J" dla których lalka to "fashyzm", drwiną facetów dających się manipulowac plastikowym lalom i drwiną z współczesnego świata jako takiego.
Powierzchownie - TAK, pod spodem coś zupełnie innego. Najpierw antyutopia, niżej monomit, jeszcze niżej gnostycka wizja wszechświata. Albo mi odbiło do reszty. He he
Generalnie możesz mieć racje, choć to mogło wyjść twórcom zupełnie przypadkiem.
Coś jak z "Blue Poles" Pollocka, okrzyknięte przez krytyków "arcydziełem impresjonizmu", zapisano steki stron na temat interpretacji - i może faktycznie to jest prawda, ale z drugiej strony trzeba pamiętać że dzieło powstało gdy artysta i jego dwóch kolegów po pijackiej imprezie, w stanie bliskim delirium zaczeło wylewać farbę z puszek na rozciągnięte w pracowni płótno i deptap to tym bosymi stopami.
Jeśli ktoś pamięta dwie pierwsze części przygód eks-superagenta Denzela (ja z trudem, głównie przebłyski) ten znajdzie w trzeciej części zasadniczo to samo, tylko w scenerii wybrzeża neapolitańskiego, ale zrealizowane równie sprawnie. Zapamiętam tylko wybrzeże neapolitańskie. Bonus: większość mordek to Włosi, więc nieopatrzone tak jak anglosaskie.
Jak ktoś ma ochotę na klasyczne whodunit z Poirotem, nafaszerowane Branaghowskim stylem i zaprawione odrobiną dreszczyku - może śmiało obejrzeć.
W bonusie trochę ładnych zdjęć i Wenecja (jedno ma związek z drugim).
Tegoroczny Nawiedzony dwór od Disneya. Jako, że to Disney i wg parku rozrywki, to nie mogą latać flaki i fucki itp. więc jest jak jest.
Do posiadłości w Nowym Orleanie wprowadza się Gabby (Rosario Dawson) z 9-letnim synem. Wkrótce okazuje się, że dom jest nawiedzony, więc na pomoc przybywa kilka barwnych osobistości, m. in. ksiądz Kent (Owen Wilson) czy były astrofizyk (LaKeith Stanfield). W małej roli Jamie Lee Curtis, w roli głównego złego ducha Jared Leto.
Niektóre duchy fajnie zrobione, niektóre tak sobie (chociaż pewnie dzieciaki by się niektórych bały). Efekty specjalne przyzwoite, humoru jest nie tak dużo (albo mnie nie bawił 😛 ), bohaterów da się lubić.
Film który powinien mieć premierę w październiku, i z połowę mniejszym budżetem.
Nikt nie spodziewa się hiszpańskiej inkwizycji i sheldona
= 
Przy czym nie chodzi o skoczka Wojciecha Fortunę, tylko o superagenta Orsona Fortunę (ok, spolszczam, ale skoro w tytule mogli to i ja mogę). Gra go Statham, który ostatnio zbliża się do karykatury samego siebie i poziomu Chucka Norrisa z kawałów (odwala masówkę jakby musiał zarobić na alimenty). Na szczęście w tej komedii akcji występują też tureckie krajobrazy oraz karykaturalni Hugh Grant, Aubrey Plaza, Cary Elwes i Josh Hartnett grający gwiazdora Hollywood grającego samego siebie. Fabularnie to zmieszanie motywów z ostatniego M:I oraz z serialu Nocny recepcjonista oraz każdego filmu o superagencie ratującym świat.
Aż dziwne że film podpisał Ritchie, ale może dlatego nie wygląda to całkiem jak kupa.
Włączyłem głównie dlatego że potrzebowałem czegoś lekkiego na piątkowy wieczór (a Ana de Armas bardzo fajnie wyglądała na fotosie reklamowym).
Dostałem miks komedii romantycznej z komedią pomyłek i pastiszem filmu akcji. Wiele razy wybuchałem śmiechem, także przy licznych cytatach filmowych. O co chodziło w filmie, w zasadzie nie ma wielkiego znaczenia, Ana i Chris Evans spisali się nieźle.
Przyznam, że zupełnie nie rozumiem tego znęcania się nad tym filmem. Owszem, nie jest to dzieło znaczące nawet jak na kino superbohaterskie, ale całkiem przyjemne patrzydło, zwłaszcza odkąd wszyscy oswoili "efekty deja vu". Właśnie oswajanie głównej bohaterki z tym, co jej nieoczekiwanie życie przyniosło, stanowiło najlepszą część filmu.
Owszem, ma ten film wiele słabszych rzeczy - zaczynając od realizacji scen z karetką (och, jak zaczynam coraz bardziej cenić "Ambulans"!), przez taką sobie kulminację, po zawiązanie intrygi z villainem wymagające... stworzenia sequela. Niemniej choćby twórcy takiego Aquamana 2 mogliby się wiele nauczyć oglądając ten film.
Serdecznie mnie ubawiła w tym filmie stylizacja Sydney Sweeney na szarą myszkę licealistkę, zwłaszcza w zestawieniu z jej zdjęciami z premiery. No i - ale to poza protokołem - miałem salę IMAX tylko dla siebie.
Być może zdziwicie się czemu w wątku o średnich filmach uprzedzam już w tytule, zamiast umieścić post w wątku ostrzegającym przed słabymi filmami. Otóż problemem Drive-away Dolls (Żegnajcie, laleczki, do sztambucha tytułów umiarkowanie stanowiących tłumaczenie) nie jest moim zdaniem słabość filmu (choć wielu się zapewne z tym nie zgodzi). Problemem jest, że film jest czymś zupełnie innym niż się zapowiada.
Nazwisko Coen (jeden) w krzesełku reżyserskim oraz trailer sugerują głównie czarną komedię, i nie da się ukryć, sporo tej czarnej komedii w tym jest. Jednakże przede wszystkim jest to lesbijski trip movie, a lesbijskość jest bohaterem i motorem filmu od początku do końca (i nawet nie wiem czy wszystkie lesbijskie podteksty udało mi się wyłapać).
Więc jeśli jesteście Prawdziwymi Facetami (typ który był ze mną na sali, wyszedł w połowie), konserwatystami (ale nie takimi co na lesbijki to se nawet chętnie popatrzą), tymi co nie popierają tego całego elgiebete - może lepiej wybierzcie inny seans, bo raczej się nie będziecie dobrze bawić.
Czas krwawego księżyca Scorsesego. Film trwa 3.28, od 2 godzin się zaczyna coś ciekawego 😛 Zobaczymy jak pójdzie w Oscarach za paręnaście godzin XD Ogólnie spoko, ale trochę za długie XD
Spoiler: na Oscarach pójdzie dość nijak, znaczy prawdopodobnie skończą z jedną
Że dla głównej indiańskiej aktorki, czy za co?
Tak właśnie
W innych kategoriach nigdzie nawet nie jest blisko.
No i kompletnie nic nie dostało
Tylko w tej jednej kategorii minimalnie prowadziło u buków
Ja jestem rozdarty w ocenie jej roli, bo z jednej strony wydaje się bardzo dobra, ale z drugiej ciężko mi uwierzyć, że portretowana postać dała się tak wozić za nos, a została zagrana jako wyjątkowo ogarnięta.
Ale to jest na faktach.
Wiem, dlatego mam wątpliwości czy dobrze została odegrana.
Zdarzenia pokazane w filmie to jakieś 9 lat, a nie wiem kiedy dokładnie Ernest zaczął truć Mollie, są wskazówki że dopiero po śmierci jej matki.
Zasadniczym problemem tego filmu jest brak pomysłu, a zarazem zbyt wiele pomysłów wciśniętych na siłę, przez co film nie wie czym ma być. Mamy więc teoretycznie klasyczny motyw ze Strasznym Potworem Który Zawładnie Światem początek spoilera chuchając mrozem koniec spoilera, potworem dodajmy dość krindżowatym i średnio pasującym do serii, bardziej by pasował do jakiegoś Hellboya, oraz równie klasyczne Potwora Pokonanie (przy pomocy nowej postaci, robiącej za krindżowy comic relief). Obok tego jest dużo ciekawszy konceptowo, ale słabo układający się fabularnie pomysł na nieagresywne interakcje z duchami, typowe polowania na duchy oraz początek spoilera Wielkie Laboratorium Erniego koniec spoilera. Do tego mamy - skoro Phoebe dorasta - problemy Nastoletniego Niezrozumienia oraz udział wszystkich możliwych aktorów z wcześniejszych części (znaczy 1 i Afterlife).
W odróżnieniu od poprzedniej części raczej nie będę wracać. Czy zobaczę kolejną? Tak, z nadzieją że będą mieć lepszy pomysł niż tutaj. Więcej Melody, mniej Venkmana.
Jak mi pokazali trailer przed Diuną 2, to ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu okazał się być bardzo ale to bardzo zabawnym i zachęcającym zbiorem fajnych scen. Szkoda, że oceny denne. Reakcja publiki całkiem przyzwoita. Ja chyba jednak sobie odpuszczę, bo to dojenie istniejących już pomysłów zaczyna dochodzić do ściany.
Chyba śmiało można poczekać na streaming.
W trailerach chyba nie było najciekawszego IMO wątku.
Był ok, oszukuję sam siebie, że lubię te klasyki z człowiekiem w gumowym kostiumie i domkami z tektury, ale nie wysiedziałbym 2 godzin na takim seansie.
Tu jest o wiele lepiej bo Godzilla jest dosyć straszna, film nie jest efekciarski, nawet starają się to wszystko wiarygodnie umiejscowić pośród realiów historycznych i praw fizyki. Ale i tak trochę przynudza, strasznie nie mogłem się przyzwyczaić do maniery aktorskiej Japończyków. Zwłaszcza do płaczliwego kamikadze. Ale seans udany, prawie tak dobry, jak ta amerykańska wersja z 2014.
Zderzyłeś się z odmienną kulturą i to jest cenne doświadczenie.
Co do filmu to jest on genialną produkcją słusznie wysoko ocenianą, z uwagi na niekwestionowalne walory.
Kompletnie nie znam uniwersum Godzilli (widziałem chyba tylko tę hollywoodzką z najntisów, niewiele z niej pamiętam poza jajami i rozpierduchą), dlatego byłem mocno zaskoczony dostając film mocno skupiający się na aspektach skutków wojny i malujący obrazek powojennej Japonii. Ogólnie bardzo pozytywnie, a piszę w tym wątku, bo chyba nigdzie indziej nikt nie dzielił się wrażeniami
Rozczarowanie i to spore, ale film znośny. Po zwiastunach ubzdurałem sobie, że co chwilę będą się wysadzać i ostrzeliwać a mamy tu całe dwie sceny militarne.(ale ta finałowa jest świetna, pierwszy raz widziałem w filmie taki niehollywodzki, prawdziwy efekt wybuchu granatu) Reszta to artystyczne dłużyzny typu: iskry na tle płonącego lasu, dłoń na wietrze, twarz zmęczona spogląda w dal. A przez to, że film jest tak koszmarnie neutralny to równocześnie cała dramaturgia jest nijaka. Zabrakło mi większej ekspozycji, jakiś dialogów zawierających więcej szczegółów o całym konflikcie. Osobiście nie lubię, jak tak ciekawe założenia fabularne zostają niewykorzystane i pozostają po prostu tłem.
Co do samych korespondentów wojennych - jakoś nie chce mi się wierzyć, że dosłownie stąpają po piętach oddziałów na pierwszej linii i przeszkadzają w wymianie ognia. W rzeczywistości piechota by ich wypier@#$& na tyły a tym bardziej w finale, gdzie dochodzi do scen rodem z "black ops". Poza tym zdjęcia? W czasach, gdzie co drugi żołnierz ma kamerkę gopro z full hd? Kogoś jeszcze interesują fotografie? Pomijam już fakt, że armie mają własnych kamerzystów a całe nagrania muszą pozostać ocenzurowane przed wrzuceniem tego w obieg cywilny.
Może to właśnie kwestia oczekiwań?
Ja ten film odbieram zdecydowanie pozytywnie - pisałem o tym w innym wątku - ale może dlatego, że ja na czymś zupełnie innym się skupiam w odbiorze. Bo dla mnie to nie jest "realistyczny film wojenny" (choć niektóre sceny piękne) ani film stricte o pracy reportera wojennego (prawdziwi reporterzy już wytykali co dziś wygląda inaczej), tylko o postawach ludzkich w nieoczekiwanej rzeczywistości. Dlatego mnie zupełnie nie przeszkadza brak informacji "jak do tego doszło", bo to nie wpływa na mechanizmy wojny.
Głównym problemem tego filmu jest wchodzenie od razu na wysoki diapazon i przekonanie, że od tego będzie lepiej. Dlatego złole wszechmocni i bezwzględni jak w kolejnych tomach Reachera, a dobrzy tak dobrzy jak Reacher. Do tego świętość rodziny jakby bohaterowie się nazywali Toretto... i galeria strzelb na ścianie, strzelających w dokładnie przewidywalnych momentach.
Owszem, było parę fajnych momentów, i całość w sumie znośne oglądadło. Ale jak ktoś chce filmu z dużą adrenaliną i wiarygodnie wyglądającego, to polecam Ambulans (tylko nie dostanie widoków Miami o zachodzie słońca itepe).
Pod koniec urlopu miałem lekki udar słoneczny - byłem na tyle zniedołężniały, aż nie miałem siły czytać. Co mi tedy pozostało? Postanowiłem zmierzyć się z od lat odkładaną "na zaś" kultową już (?) serią. Widziałem fragmenty na youtube, widziałem nagrania ze szkolenia Keanu, oraz wszelkie filmy typu "specjalista od broni/eks komandos/żołnierz ocenia filmy akcji" - dosyć by zauważyć, że produkcje te mają specyficzny fetysz i pewien quasi realizm w używaniu prawidłowo broni oraz liczeniu amunicji. Ale czy to wystarczy by obronić cały film? A potem kolejne trzy? No nie wiem, ale po kolei.
Jedynka - o jeju, zabili mu szczeniaka, to zasadne i moralnie wygodne uzasadnienie powystrzelania kilkudziesięciu rosyjskich gangsterów ... Ale jest dosyć stylowo, to jeszcze świeża formuła, fajnie się poruszają, strzelają na akord, stosując te wszystkie postawy, wyprosty i chwyty, do tego hotel dla zabójców, haha kto to widział.
Dwójka - to ta część na której zasnąłem w połowie kilka lat temu w czasie tej strzelaniny w tunelu - serio to wygląda, jak video-solucja z jakiejś gry video, do tego rozbudowują idee ligi zabójców w jakieś niedorzeczne motywy - zabójcy maja własną walutę, krawca, rusznikarza, ajenta żabki, piekarza, bibliofila. Ilość płatnych morderców na metr kwadratowy Nowego Jorku to kuriozum na miarę polskiej patodeveloperki. I ten kevlarowy garnitur, no niech skisnę, zupełnie nie kupuję tej formuły, ale obejrzałem bez bólu.
Trójka - to już puszczanie oka do widza i naigrywanie się z założeń całej serii - jak po raz n-ty widziałem Wicka chwytającego przeciwnika w ten sam sposób albo strzelającego mu głowę to już przewracałem oczami. Fajne zabójcze psy i piękna Halle Berry, ale momentami choreografia pada ofiarą własnej ambicji i widać kilka razy, że beduin mógł psiaka ustrzelić a piękną panią chwycić nożem itp. Bardzo mi się podobał oddział ze zbrojami - ale i tak John Wick ma najpotężniejszą - mianowicie plot-armor. Dużo bezsensownego bicia, któremu przestałem się bacznie przyglądać.
Czwórka - finał rozciągnięty do granic usiedzenia w kinie, sam go sobie dawkowałem po 40-50 minut, słodki jezusie, ile tu wyeksploatowanej już formuły. Fabuła to istna gra video - bohater idzie do punktu A - tam NPC zleca mu zadanie w B, potem da mu coś co umożliwi mu wejście do C. Po drodze quasi-boss i nowe itemki. Do tego dużo jakiś gościnnych występów aktorów, którzy wchodzą na chwilę i giną albo odchodzą - cała seria jest tym upstrzona, ale tu osiąga cresendo. Mimo zrozumiałej dla mnie stylistyki serii nie byłem już w stanie racjonalnie patrzeć na te niedorzeczne strzelanie, widać słońce za słabo mi przygrzało w głowę jednak. Ale ci żołnierze w zbrojach nie są w stanie stanąć w dobrej pozycji i w ogniu krzyżowym ubić Wicka waląc z karabinów i ciężkiej amunicji, tylko biegną, jak boty w call of duty , tylko biegną do niego, maksymalnie skracając dystans. A protagonista co chwila zasłania się garniturem w komiczny wręcz sposób. Do tego nigdy nie ma w pobliżu dobrego snajpera albo chociaż kogoś z bronią długą, sami kolesie z pistoletami. Scena z lotu ptaka i "smoczy oddech" - fajne, bitka na schodach - no ok, ale ziewałem już strasznie.
Finał mnie trochę zaskoczył, bo podważa jakby sens i zasadność całej vendetty, ale i zarazem jest podsumowaniem całej tej fabularnej logiki, której nie ma.
Wierzę, że seria ta ma swoich fanów, może się podobać, mi brakowało większego zniuansowania drogi zemsty, w pewnym momencie strzelanie nie robi wrażenia, jest takie plastykowe, na autopilocie i zbyt czyste - za mało tu kurzu, latających odłamków i prawdziwego bólu. Dużo tu za to popisu i taniego efekciarstwa.
Te Wicki to są takie "Avatary akcji"...Uwielbiany przez nas wszystkich Keanu Reeves + czysta, ładnie wyglądająca napierdalanka = odmóżdżająca, niczego nie wymagająca od nas (nawet myślenia) rozrywka, której czasem każdy gdzieś tam potrzebuje...
Wiesz o co cho. 😉
Pierwsza część wywaliła widzom w kinach korki i obudziła zainteresowanie meteorologią.
Druga - koncertowo spieprzona. Dobry pomysł (zaklinaczka tornad) położony przez bezczelne zignorowanie go przez scenarzystów bądź reżysera. Może nie wiedzieli co mają w rękach.
Słabe, nierówne tempo, środkowy akt kompletnie rozwala cały film. Główna bohaterka - wielki miscast, delikatna dziewczyna, która może pracować w eleganckim butiku a nie gonić tornada. Gdzie jej do mocarnej Helen Hunt. Dwie fajne postaci (wykonawcy: Glen Powell i Brandon Perea) niewykorzystane. Świetny Ujeżdżacz Tornad - w zestawieniu z główną bohaterką zostaje zupełnie wyssany z energii i charyzmy. Niestety trzeba powiedzieć że Daisy Edgar-Jones jest chyba największą słabością tego filmu.
Film mógł się oprzeć na starciu trzech sił: mistycyzmu, nauki i wieśniackiej energii, widać że taka chyba była pierwotna koncepcja, ale ktoś się wpieprzył w "proces twórczy" i energiczny wieśniak został "zmiękczony" (delikatnie powiedziane), naukowiec został złoczyńcą, a mistyczka-wizjonerka z jakiegoś powodu tonie w poczuciu winy, niemocy i głębokiej depresji. Bardzo pozytywne przesłanie.
Widać ogromną różnicę w poziomie obsady starego Twistera i tego tworu. Zresztą - popatrzcie na nazwiska obsady, nic więcej nie trzeba.
Jedyna dobra rzecz: świetny kawałek na soundtracku:
https://www.youtube.com/watch?v=RKPheMpH73A
Dla przypomnienia równie dobry numer ze ścieżki "jedynki":
https://www.youtube.com/watch?v=Br7v0Av6rok
i z end credits:
https://www.youtube.com/watch?v=oN39NpSc2tM
Ale obsady to nie wiem czemu się czepiasz. W starym filmie poza Helen kogo miałeś, Hoffmana w tle? Bo przecież Paxton był tam do bólu sztampowy.
W starym Paxton i Hunt mieli super chemię, plus ta pani doktor (Jami Gertz), ten cały trójkąt romantyczny świetnie działał. Hoffman faktycznie był nieistniejący, ale ekipa goniących wydawała mi się o wiele bardziej żywa. Plus ten korporacyjny rywal.
W nowym Powell i Perea są super ale w pewnym momencie po prostu zakłada im się obu kaganiec i tyle. Anthony Ramos, ten chłopak co gra ex-wojskowego / naukowca / biznesmena, sorry on kompletnie do roli nie pasuje. Czy człowiek chce czy nie pewne stereotypy działają i ktoś kto wygląda na łobuza nie będzie wiarygodny jako naukowiec w terenie. Poza tym albo chłopak ma straszne problemy z dykcją albo po prostu mówi jakby był u siebie na dzielni a to też nie bardzo pasuje. Ekipa goniących rednecków wygląda jak banda narkomanów a nie hippisów czy no właśnie, rednecków. Fajny był ten adiutant Javiego.
Ale główna bohaterka to kompletne drewno i miscast, nie mów mi że Ci pasowała w tej roli
Mi akurat pasowała do tej roli, badacza z bagażem traum, oczywiście to nie klasa Helen, ale ona dopiero zaczyna. No i nosi koszulkę z najsłynniejszą polską rockmenką, to na plus.
Sam filmik miły do oglądnięcia z uwagami praktycznie jak Twoje 😉 Ładne widowisko szczególnie jak w 4K i z dobrym Atmosem. No i na plus że nie poszli w sztampę "zly macho/dobra femina" jak w jedynce.
Tornada faktycznie dość widowiskowe, fajnie się to ze zdjęciami komponowało, ale nie dało rady żeby całośc rozbujać do odpowiedniego tempa. Zbyt ślamazarne jak na film o wściekłych burzach.
PS w jakiej koszulce chodziła? Bo nic nie zauważyłem :O
Nieno, główna pojawiła się na ekranie i tyle, ale jak pisałeś o castingu to myślałem że mówimy szerzej
Tanie jak barszcz, nie straszne. Akcja rozgrywa się w 1959 roku. Można obejrzeć jak się przymknie oko 😃 Fajna postać głównego złego, pana Onselma. Jak ktoś nie ma co robić i nie żal mu około 95 min. to może obejrzeć
Hellboy widaje mi się mocno niefilmowym materiałem. Po co oni ciągle próbują zrobić jakiegoś xD
A nuż się uda Ale te z Perlmanem byly fajne Jakby go jeszcze raz ucharakteryzowali i zrobili nowy film to by rozbił bank Ale z Del Toro za kamerą XD
Ratunku. Pomocy!!!!🤒🤕😵
Obejrzałam [ok, to za duże słowo/próbowałam obejrzeć ale moje zmysły kategorycznie odmówiły współpracy po godzinie, resztę przewijałam w złudnej nadziei znalezienia minimalnie interesującego mnie fragmentu] Madame Web.
Ciężko uwierzyć że ktoś to puścił pod szyldem Marvela...
Koszmarki w tym budżetowym pod każdym względem stylu to pamiętam puszczali kiedyś - grubo przed erą Hanny Montany; w disneyowskim paśmie dziecięcym, w weekendy na TVP 1.
Jpr...Obsadzić w gł. roli Dakotę która gra tak jakby bardzo nie chciała i bardzo nie mogła. 3 koleżanki jej towarzyszące...totalna amatorszczyzna. Villain zagrany i napisany tak fatalnie że nazwać tą kreację nieporozumieniem to zakrawa o wielką łaskawość. 🤦♀️ Fabuła? Jaka fabuła?
NIE. NIE. I JESZCZE RAZ NIE. 🤬To są kpiny z bogów i ludzi.
Wstyd. Na szczęście nie wpadło mi nawet do głowy pójść na to do kina bo byłyby to pieniądze sromotnie zmarnowane.🥶🥶🥶
Ej, nie pomyliłaś wątku? Bo zabrzmiało raczej jakbyś chciała ostrzegać
Obejrzałem część drugą zaraz po pierwszej i jakoś tak nie ma, że tak się górnolotnie wyrażę, "duszy". Ile można oglądać wpadającego do wody i obijającego się o burty koguta Załoga też jakoś specjalnie się nie wybija XD Fanboj Mauiego, dziadek-farmer, który nie chce być na statku i ówczesna mechaniczka z nowymi pomysłami, rapująca w piosence "What Could Be Better Than This?". Jeśli chodzi o piosenki to też takie se oprócz "Mana Vavau"
Fajną postacią jest Batwoman (Matangi). Po napisach mamy scenkę, która sugeruje powstanie trzeciej części.
Ogólnie nie było za bardzo pomysłu na fabułę, a zwłaszcza na antagonistę. Ale za to realizacja śliczna
Kolejne dzieło Flanagana. Hill House mi się bardzo, bardzo podobało.
Nocna Msza... meh.
Siedem odcinków, które dałoby się skrócić do czterech a i tak zostałaby połowa tego miejsca na tak ukochane dłużyzny.
Wątek relacji międzyludzkich o wiele płytszy niż w Hill House, gdzie każdy miał swoje problemy, obciążał nimi innych, starał się na swój sposób z nimi wygrać, lub im się poddawał.
Tutaj - meh. Wrócił pijak, był drugi pijak, jakaś babka też wróciła (nie była pijakiem). Fajna rola typa co grał księdza, spoko zagrana.
Wątek mitologiczny no było kilka fajnych momentów, jak wchodził ten wampir do kościoła. Kilka elementów świadczących o jakimś tam zrozumienia tematu jak np. wzajemne picie krwi (picie krwi upiora miewało funkcję apotropaiczną).
Próba "naukowego" wyjaśnienia w połowie została zupełnie zapomniana, u Simmonsa czy Wattsa to jakoś to szło, a tu chyba scenarzysta zapomniał w połowie o podjętym wątku.
W ogóle głupie zakończenie. Jakby się na szóstym odcinku skończyło to wrażenie końcowe byłoby lepsze.
A najgorsze były te gimbusiarskie rozkminy, szczególnie w ostatnim odcinku, jak ekranizacja czegoś z Wattpada XD
Na plus rytm, bo mimo wszystko, oglądało się nie najgorzej, ale nie jest to dobry serial, jednak na odradzanie nie zasługuje, bo jednak go skończyłem zamiast odpuścić po odcinku lub dwóch.
To nie jest tak zły film, jak go malują, ale też nie jest na tyle wciągający żeby się chciało do niego wracać. Kilka pomysłów było wybitnych (sekwencja na koncercie!!!) , ale też sporo wysilonych (np. cała bijatyka ze stadem duchów przed finałem). Problemem filmu jest też zbyt farsowe przedstawienie przynajmniej niektórych głównych bohaterek (zwłaszcza Holtzmann), zwyczajnie trudno je było polubić - a to (w połączeniu z całym backlashem wywołanym już samym pomysłem rebootu) powodowało, że całkiem celne żarty z rzeczywistości przelatywały mimo uszu.
W bonusie cała (żyjąca) oryginalna obsada w drobnych rólkach oraz Slimer
The Creator - wizualnie bardzo ciekawa projekcja alternatywnej historii, mimo średniego budżetu efekty robią świetne wrażenie, scenografia cudowna, bla bla bla ...
ALE CO Z TEGO skoro ostatnie, przeciągane 30 minut filmu to abominacja intelektualna na poziomie Skywalker.Odrodzenie! No aż się chce z kina wyjść, poczułem taki niesmak na stężenie kretynizmu, leniwego pisarstwa, klisz i durnoty przyczynowo-skutkowej, że od razu po seansie z niesmakiem skasowałem film z dysku. Aż mi się nie chce o tym gadać. Daj Pan spokój!
No co pan poradzisz. BTW tu jest wątek
https://star-wars.pl/Forum/Temat/24844#825682
