z ósemką to trochę marnie Wiem, że preview to mało, ale Fel wychodzi tu na niezłego lalusia, który nawet nie potrafi wywołać w sobie gniewu, jaki przystoi Imperatorowi... A ten jego miecz narysowany jest beznadziejnie :| Komuś jeszcze nasuwają się skojarzenia z carem Mikołajem II? A sama tematyka odcinka jako "wyjaśniająca" może być kolejnym krokiem w tył, a akcja ma iść do przodu...

Co do dziewiątki jestem lepszej myśli. Przede wszystkim mamy konkretną tematykę - trudne negocjacje. Po drugie nie mamy mdłego Cadzika. Po trzecie, mamy wielce intrygującą kreskę... Bardzo miły odpoczynek po dziwacznej ostatnio Jan, sceny walki blondyny jak dla mnie są boskie i bardzo intrygujące... Może i Czerwone Kubraczki wyjdą porządnie? Oby, oby.

Choć wielkim plusem jest naturalnie to, że dowiemy się więcej o Imperium i Sojuszu. Albo się nie dowiemy, po Johnie ostatnio wszystkiego można się spodziewać...

Może nie jestem ostatnio zbyt bystry co do Legacy ale czy ten previev 8 nie dzieje się przed przejęciem Imperium przez Krayta?
Bo ta baba była wcześniej jednym z moffów Fela, czy nie?

I jest okładka Leg8: http://images.darkhorse.com/covers/14/14071.jpg
Czy ten napis musi być różowy?

i cóż tu dużo mówić, podobało mi się, pomino dość słabej kreski. Widać, że Ostrander postanowił zaczerpnąć oddech i nie pędzić tak jak w Broken, tylko rozjaśnić część zdarzeń z jedynki - tak, podobało mi się

że tam nie widziałem białych mieczy, powiedzcie, że tam ich nie było.. proszę. Powiedzcie, że jestem ślepy i to wina złego wzroku lub choreobyu umysłowej ale to nie sa białe miecze.
To co mnie wprawiło w zdumienie to dosyć powolne tempo tego odcinka, ale wyszło mu na dobre. dzieki temu złapać możnabyło chwilę oddechu w pedzącym coraz szybciej bez większego celu Legacy. bardzo dobrze, że zdecydowali sie przedstawić początek historii, bo prawdę mówiąc brakowało mi dokładniejszego wyjaśnienia jak to się stało.
Kreska jak w całym legacy nie zachwyca... a białe miecze świetlne... ech.. nie chce mi sie tego komentować

odcinek zdecydowanie na plus. Mamy wreszcie trochę szerzej rozjaśnione tło, trochę głębszej intrygi - nie zaś tylko maleńki, nie do końca czasem zrozumiały z niej wyciąg. Kreska rzeczywiście nie rewelacyjna, no ale ujdzie, ujdzie...
Czy miecze są białe? Ja bym powiedział, że srebrzyste, tak jak miecz Corrana na przykład. A że wyglądają biało? No a jak to inaczej pokazać...? Srebrnym brokatem kartkę posypać? Bez przesady, nie czepiajmy się każdego szczególiku
I bardzo mi się podobało zgrabne nawiązanie do NT na koniec zeszytu - "had you Force ability, you might have made a good Sith... under Darth Sidious". Rzadka sprawa z takim nawiązaniem, tym bardziej że Palpatine nazwany został imieniem Sidious... cacy


Czyli - podsumowując - jestem na tak, z tej serii jeszcze coś będzie, tego możemy być pewni

albo jak Keith Caputo To pewnie przez te bokobrody

Dobra, teraz poważnie, bo ludzie patrzą. Łedżo jest nawet na tak. Jest na tak, bo po raz pierwszy do Legacy #3 (w przypadku tego cyklu) był zainteresowany tym co czyta. Może i obyło się bez fajerwerków, ale generalnie dosyć solidna robota. A więc po łedżowemu jedziemy:

Plusy:
+ Nyna Calixte. Nieodłącznie kojarzy mi się z Nikitą Dosyć dobrze rozrysowana postać i wiarygodna. Nie jest tożsama z Isard, a tego się obawiałem, to raczej mieszanka Isard i Viqi Squesh. Nawet można ją... polubić. Rozgrywa własne interesy, ale jest wierna Imperium mimo wszystko. Przynajmniej takie odnoszę wrażenie. Ale może właśnie dzieki tej niejednoznaczności postać jest fajna
+ flashbacki - uroczo jest znowu popatrzeć na zamiatającego Kola oraz Krayta rozkrajającego Impierialców. Piękne kolory i ruchy. Pani Duursema - tak się powinno rysować! Co za miła odmiana po dziwnacznym lataniu w powietrzu rodem z "Przyczajonego Tygrysa".
+ wyjaśnienie całego tła. Do sposobu tego wyjaśnienia można mieć zastrzeżenia, niemniej jednak ono nastąpiło. Wiemy już, jak doszło do wojny, etc - czekamy tylko, aż ktoś to wszystko rozwinie. Najlepiej książką.
+ Veed. Głupi, typowy imperialny brutal. I w zasadzie nic więcej, ale to taka typowo "imperialna" postać że się nie mogłem powstrzymać
+ Mohrgan. Ano właśnie Podobieństwo do Jango Fetta nieprzypadkowe Coś czuję, że ta postać ma coś wspólnego z klanem Fettów. Hmm, linia pochodząca od Wyn Fel? Fajnie by było O ile Imperator pochodzi od Jaggeda, choć tu raczej nie ma wątpliwości
+ zamiatający Fel - miło jest popatrzeć, jak typowo polityczny przywódca chwyta za miecz i zasuwa. Podobne uczucie miałem widząc Sidiousa jak pokazał zęby w "Labiryncie Zła", a potem w E3. Urocze Leii nie liczę, bo jeszcze wtedy pełnym Rycerzem nie była, a Nomi Sunrider zdaje się nie miała po Wojnie Sithów już okazji zamiatać. Więc fajowo
+ grafika. DeKraker nawet mi odpowiada - do Jan się zraziłem. Rysunki przyjemne dla oka, zwłaszcza sceny walki. Kilka kadrów zdecydowanie mu nie wyszło, ale można to uznać za potknięcie debiutanta Znacznie lepiej niż na previewie w każdym razie.

Minusy:
- krążowniki klasy Scythe... Jak rany, co za tragedia!!! Kompletnie kretyńska konstrukcja, podobnie jak Crossfire. Co się tak uparli na te durne płaty z przodu? Przecież one potrzebne są jak kaktus na d***. Do niczego nie służą, rysownik sobie pomyślał że będą wyglądać "kul". Bzdura! Tak jasne, mieliśmy Hammerheady kiedyś, ale to było dawno! Ten płat czołowy nie ma żadnego praktycznego zastosowania, nie mieści się tam nic ważnego - a nawet jeśli, to umiejscowienie tego z najbardziej widocznym punkcie okrętu jest tak głupie, że aż straszne. Każdy konstruktor powie, że to strata materiału. Nie można było poprzestać na zwykłych, lekko zmodyfikowanych kształtem kalamiaranach? Ech...
- przedstawienie tła wojny słowami Fela. Dobrze, że było, ale to najprostszy i najbardziej banalny sposób, jaki mógł wymyśleć Ostrander :| Fel opowiada Nynie o czymś, o czym obydwoje dobrze wiedzą tylko po to, żeby czytelnik usłyszał... Przypomina mi to "Kosmiczne Jaja", gdzie sytuacja była identyczna, po czym Lord Hełmofon spojrzał w kamerę i spytał: "Wszyscy zrozumieli?". Dokładnie to samo... Ble.
- Fel III. Straszna ciapa Gość nie ma w sobie ni grosz zdecydowania i twardości, jaką Imperator mieć musi. Odnoszę wrażenie, że wszyscy wokół robią coś za niego. Nawet Leia była bardziej męska... Zły profil psychologiczny jak na Imperatora, po prostu nie przekonuję się do niego i tyle.
- Darth Maladi. Kolejny bezbarwny Sith. Powinna wzbudzać emocje... Nie wzbudza żadnych. Krayt jest mocniejszy, Nihil jest okrutniejszy... Nawet ten Quarren z czwartego zeszytu miał w sobie więcej zła. Blady cień Calixty, a miała być jej odpowiednikiem. Niestety.
- ucieczka Fela. Że niby Nyna za zasłoną? Komu jeszcze nasuwa się "Makbet" na myśl? I ucieczka tylko dzięki niej? Bzdura, każdy szanujący się Imperator ma własny plan ucieczki. Poza tym ten jego kumpel to Draco "Banderas", prawda? Coś ma inne włosy. No i te roboty... Wstawione tylko po to, żeby pokazać, że Fel wymiata. No fajnie, ale można było wymyśleć coś innego, naprawdę.

W sumie tyle. Dobrze, że nie było Cade`a Jak na odcinek wyjaśniający poszło nieźle, ale to znów krok w tył, choć niezbędny. Ale minusy też były. Dlatego 7/10.

Tyle ja

Ostatnio zaczynam odnosić wrażenie, że one-shoty sw takie jak Purge, Noob, a teraz Allies mają lepszą historię niż opowieści składające się z kilku części. Choć te ostatnie wydaje się mają większe możliwości. Legacy #8 wywarł na mnie jak najbardziej pozytywne wrażenie, choć jest raczej krótki. Sporo wyjaśnia i ładnie uzupełnia wcześniejsze części. Ale jest kilka ale. Imperator Fel spowodował mały niesmaczek, choć sam nie potrafię konkretnie powiedzieć dlaczego. Może tak jakoś łatwo dał się zmanipulować i stracił tron? Morf Vedd, niby taki duży i poważny chłop, a wieży w bajki. Najmocniejszą postacią tego komiksu jest zdecydowanie Moff Nyna Calixte. Liczę w przyszłości na jakiś szpiegowski pojedynek z Darth Maladi. Jeśli chodzi o rysunek to jest on taki trochę nie bardzo, a bez kolorów to mogłoby być kiepsko. Poza Sithami no i może szefową wywiadu imperium to wszystkie postacie wypadają słabo. Ale niech będzie 6/10 dla Dekrakera i 8/10 dla Ostrandera.

Całkiem przyjemny komiks, interesująco zapowiadająca się konfrontacja pani moff i Lady Maladi, ciekawe przedstawienie wcześniejszych wydarzeń z innej strony. Nieco dziwny kształt miecza Fela na pierwszych planszach (za krótki, żeby zwalić na perspektywę ).
A tak w ogóle, to Wedge jak zwykle rozłożył zeszyt na czynniki pierwsze, więc nie mam juz nic do dodania .

Tu już nowy legajs za pasem, a ja jeszcze nie zdążyłem zjechać poprzedniego! Już, już natychmiast nadrabiam zaległości. I piszę. Że to w sumie zapchajdziura (dzięki czemu nie jest on aż tak bardzo szkodliwy). I, że w sumie poprawna i bez większych buraków, ale za to z białymi mieczami, oraz imperator ze sztyletem świetlnym (to chyba nie jest tylko źle rysowana perspektywa), i moffka Nyna wyglądająca jak Cassandra Nova w peruce i nieustannie nudne czerwone Sithy. Czyli setki powodów przez które nie cierpię legajsowego SW. Ogółem średniak, który może oceniłbym lepiej gdyby nie rozszerzał rzeczy tak strasznych jak Krayt i reszta ferajny. 4/10. Jak na Legacy to sporo.

Do dzisiejszego opisu najnowszego Legacy spróbuję podejść, tak dla odmiany, łagodnie. Z pozytywnym nastawieniem zarówno do komiksów, jak i do twórców. No to spróbujmy..

Numer #9 Legacy to dopiero pierwsza część historyjki, i to widać, bo fabuła zaledwie zaczyna się rozkręcać. Z jednej strony mamy nieustanne intrygi urzędników Imperium Sithów, czyli powrót szczwanej Moff Calixte, z drugiej kłopoty wspaniałych imperialnych rycerzy (tych z tego dobrego Imperium ) - a także mądrość Imperatora Fela, wreszcie pod koniec zeszytu trafiamy na niezwykłe Koło - odległą kosmiczną stację dla wyrzutków i hazardzistów. I to bardzo mi się podoba - dzięki temu autorzy przypomnieli kilka wspaniałych ras. Z drugiej strony ten ruch fabularny początek spoilera że niby jeden imperialny agent nasyła bandę łotrzyków na drugiego koniec spoilera wydaje mi się zwyczajnie naciągany...no chyba, że jakoś to sensownie wytłumaczą w następnej części.

Co do rysunków - te są nienajgorsze, ale całość psują dziwnie i kanciasto rysowane twarze postaci. Choć trzeba dodać, że stary pomarszczony durosianin jest narysowany wręcz brawurowo.


Czyli sumując: całkiem niezły komiks – naprawdę! Mało w nim głupich Sithów, sporo w nim klimatu SWowego, i..... tylko zakończenia się obawiam. Ale to już się będziemy martwić następnym razem .

Mi się ten komiks nawet podobał , wątek był ciekawy i to taka troche odskocznia od tej całej akcji więc w sumie komiks fajny

...nie mówiąc już o tym, że dzięki Bogu nie rysuje tego Duursema

Tu zapewne się zdziwicie, ale mi się podobało. Bardzo mi się podobało. Twierdzę, że to najlepszy zeszyt od czasu numeru trzeciego - pojawiła się we mnie iskierka wiary co do dalszych losów cyklu. W końcu mamy kolejny krok naprzód - pionki ustawione, możemy rozgrywać. Nie trzeba już starać się zaprezentować postaci, co Ostranderowi wychodziło wyjątkowo nieudolnie, można się skupić na akcji. I właśnie za tę akcję, w połączeniu z cudowną kreską Wilsona, komiks ma wysokie noty. A więc:

Plusy:
+ kreska Wilsona - od niej zacznę, bo wyróżnia ona ten zeszyt wyjątkowo. Jan rozczarowała wielu próbując w numerach Legacy nowych technik i malowideł, które niezupełnie przypadły fanom do gustu. Tymczasem Wilson stawia na kreskę bardziej poszarpaną, komiksową powiedziałbym, a nie cukierkową i pstrokatą jak rudzik. Uwagę należy zwłaszcza zwrócić na sceny bijatyki na stacji, gdzie dynamizm niemal wylewa się z obrazków, a czytelnik czuje siłę zadawanych ciosów. Do tego mamy krew - tak, to ważne, albowiek Jan co najwyżej oferuje nam świetlistą smugę w miejscu cięcia zamiast porządnych bebechów, wybitych zębów i połamanych kości. Realizm mimo wszystko zawsze jest dobry. Jedna jedyna rzecz jest wg mnie na minus - Nyna. Różni się ona totalnie od Nyny DeKrakera i to jest problem, na tyle duży, że póki nie padło jej imię nie byłem w stanie jej rozpoznać. Ponieważ DeKraker (również debiutant w SW jak Wilson) ma prawo pierwszeństwa, wygląda na to, że to jego wizerunek powinien być lepszy... Ale z drugiej strony miał on parę potknięć. Także to chyba pozostać musi w sferze gustu, mam jednak nadzieję, że Wilson dokona paru poprawek by rozbieżności nie były tak duże.
+ brak Cade`a właśnie. Po sześciu nudnych zeszytach wszyscy mają go dosyć i odpoczynek od tej postaci naprawdę robi serii na dobre. Nie po to stworzono tyle postaci drugoplanowych by teraz jechać tylko po Skywalkerze. Wiem, że wróci w zeszycie jedenastym... ale oby lepiej niż w siódmym.
+ Hosk Trey`lis - miłe nawiązanie do zeszytu drugiego i trzeciego. Osobiście wątpię, byśmy zobaczyli go ponownie, ale chociaż jego losy zostały wyjaśnione. W sumie trudno się było spodziewać, by chwytani Jedi nie trafiali do łap Sithów.
+ Nyna i Maladi - ładnie pociągnięto wątek tych dwóch pań. Obydwie sobie nieufają... i mają ku temu powody. Nyna rozgrywa własne karty, Maladi zaczyna się osadzać w fabule. Oby tylko Ostrander nie porzucił tych postaci zbyt szybko - Maladi zaczyna być dla mnie o wiele ciekawsza niż Talonka.
+ Pol Temm - super gość! Idealny zarządca - twardy acz sprawiedliwy, postać ze wszech miar porządana i potrzebna. Robi swoje i nie trzyma z nikim. Przypomina mi Papę Midnite`a z "Constantine`a" Osobiście chciałbym go więcej.
+ Stacja Wheel - fajnie widzieć, że stary rzęch z Wojen Klonów dalej dycha, zwłaszcza że wojna z YV zniszczyła takie obiekty jak Stacja Hosk na przykład. Marzy mi się też kiedyś powrót na Stację Horn
+ Imperator Fel - nareszcie pokazuje zęby!!! Tak tak Coś pięknego, w końcu wygląda na władcę jak miesza z błotem swoich goryli po czym żąda od nich bezwględnego posłuszeństwa. To ja rozumiem, trzymanie krótko podwładnych jest niemalże obowiązkiem Imperatora. A ten tekst do Banderasa o Marysi... miodzio. Fajny też motyw z medalem
+ Czerwone kubraczki - chłopcy nieźle znoszą burę od szefa. Wprawdzie Ganner "Mam-Fajne-Włosy" niewiele mówi, ale za to Banderas nadrabia miną za ich obydwu. Czuję sympatię do tych frajerów
+ Admirał Stazi - godny następca Ackbara i ja to mówię z pełną odpowiedzialnością. Z faceta aż bije profesjonalizm i doświadczenie, do tego dochodzi niezwykła kompetencja. Negocjacje wyglądały extra, żałuję że tylko tyle ich widzieliśmy.
+ Kapitan Bovark - ciekawa sprawa, z Admirałem negocjuje kapitan, wygląda na to, że Fel chyba nie ma wyższych stopniem oficerów, bo raczej nie chodziło tu o obrazę kontrahenta Facet też jest ciekawy, pod uprzejmością czai się bystry intelekt... Ponownie liczę na więcej negocjacji.

Minusy:
- Blondyna - no fajna laska, ale... Agent uśpiony od 20 lat i tak wygląda? Co ona, w kołysce działała? Chyba że się starzeje baaaaaardzo wolno albo jest świeżo po botoksie, choć generalnie nie musiała być taka ludzka, starczyłaby inna rasa. Może Anzatka? Ale jakoś niestety nie widzę w niej głębi.
- Pan Szpieg - prosty jak bułka z bananem. Mało finezji i sprytu, ot po prostu wyrobnik. Gdzie mu choćby do Jixa... Może go jakoś rozwiną, ale w sumie niespecjalnie mi na tym zależy.
- parę potknięć w kresce, prócz wspomnianej Nyny bardzo mi się nie podobał rysunek sojuszowych strażników, tacy chłopcy kanciaści byli. Ale to detal w sumie

Generalnie żałowałem, że numer się skończył. Niecierpliwie czekam na ciąg dalszy Legacy wraca do życia - tak trzymać!

Ocena: 9/10

P.S. Na ostatniej stronie powiedziano, że w zeszycie 15 tożsamość Krayta zostanie ujawniona. Oby to było coś, co zrzuca gacie... Bo jeśli wyjdzie banał, nie wybaczę Ostranderowi do końca życia.

Trzeba przyznać, że komiks zaskoczył, że aż miło. Ani to nie był widowiskowy odcinek, ani specjalnie przekombinowany - i może między innymi dlatego (choć tak naprawdę, z zupełnie innego powodu...) na rysunki patrzyło się tym razem z przeogromną przyjemnością. Jedyne, co mi zgrzytnęło, to twarze naszych Cesarskich Czerwonych - u Duursemy są młodzieńcze (fakt, może aż za bardzo gładkie chwilami...) tu mi zaś wyglądali trochę na przepitych 30-latków. Zamysł rysownika żeby zaostrzyć te facjaty w sumie dobry, bo to w końcu zabijaki mają być, ale nie popadajmy w skrajności...

A jeśli chodzi o fabułę, to też jest nieźle. Dywersja na początku zapowiada, że na szczęście Sojusz nie zbrata się szybko z Felem, i hop-siup dobro nie zwycięży, zaś potem... potem jest już wielka niespodzianka - coś, co można nawet porównać do TESB i wiadomego wyznania. Oczywiście, w odpowiednich, komiksowych proporcjach.

Tak czy siak, jest dobrze, coraz lepiej. Może troszkę na wyrost ma ten numer u mnie 9/10, ale w chwili gdy to piszę wciąż jestem pod wrażeniem zakończenia

Komiks bardzo mi sie podobał , ciekawa fabuła początek spoilera wątek matki Cade`a chyba najlepszy koniec spoilera , pokazanie nowej broni sithów i choć nie rysowała Duursema rysunki bardzo mi przypadły do gustu
9/10

Nadal jest nieźle. Okazuje się, że jeden imperialny agent wart jest drugiego, w dodatku jeden z nich jest SPOILER... ten cały spoiler o Cade`dzie jest w sumie całkiem ciekawy. Trochę rozwija postać nowego Skywalkera, z drugiej strony nie zdradzając zbyt wiele na przyszłość. I podobała mi się akcja na Kole - i ta ostra natychmiastowa reakcja durosiańskiego staruszka - admirała Stazi z Sojuszu, na rzekomą zdradę Imperium. Mocne . Nie jesteśmy przyzwyczajeni do takich akcji ze strony pokojowo nastawionych exRebeliantów . Ogółem nieźle. Nie genialnie, nie wspaniale, nie straszliwie i nie źle, a więc nieźle.

Jest średnio. Historyjka mnie ni grzeje, ni ziębi. Ale się nie zrażam. Zobaczę co będzie dalej. Ale do rzeczy. Za rysunek Colina Wilsona daje 6/10. Przede wszystkim te gęby facetów. Wyglądają jakby były wyprofilowane kastetem. Może gostek ma jakąś awersje do mężczyzn? Reszta nie wygląda już tak źle, choć wydaje mi się być lekko mdła. Ostrander dostanie 7/10. Wątek podchodów Calixte – Maladi jest dalej rozwijany, co mi się bardzo podoba. Fel ochrzania swoich chłopców i słusznie, w końcu on jest szefem. Pertraktacje pokojowe to dobry pomysł (ale jakoś tak liczyłem na więcej). Żeby jednak nie było za łatwo trzeba trochę nabruździć. I tak dochodzimy do tajnych agentów. Torin to jakaś pomyłka, która miała robić za tło i szybko przeminęła, więc nie warto o niej wspominać. Za to pani Morrigan Corde to już co innego. Niby tylko zręczny szpieg imperium, a tu na końcu taka niespodzianka. Pomysł świetny, brawa za niego, naprawdę mnie rozwalił . Szkoda tylko, że kobiecina nie wygląda na swoje lata, ale to już tak jest z tym Legacy, że same laski tu muszą latać .

Na początku witam wszystkich, którzy stęsknili się za moimi recenzjami Zaczniemy od drugiej części "TI", jako że fajne rzeczy tu mieliśmy Miałem wysokie oczekiwania, więc tym fajniej, że komiks wyszedł z niego obronną reką A więc jedziemy:

Plusy:
+ kreska - Wilson naprawdę jest fajny Podobają mi się rysowane ruchy postaci, są bardzo rzeczywiste. Sceny walk naprawdę widać jak w filmie, poza tym mamy krew, wybite zęby, i wszystko co chcemy Fakt, facjaty dosyć są krzywe... Ale ogólnie jest to do przełknięcia. Nie ma takich przekrętów, jak choćby to robił Tolibao w KOTORze Kreska jest ostra, taka apokaliptyczna trochę, ale pasuje do Legacy, a do klimatu tego zeszytu na pewno
+ nawalanka Impo-Sojuszowa - fajne Niezły motyw z tymi wahadłowcami Się chłopcy naparzali aż miło Generalnie nikt nie wiedział o co chodzi, ważne bylo tyle by lać drugą stronę
+ Stazi - ten gość wymiata Tanio skóry nie sprzeda, fajna sprawa z wibroostrzem Od czasów Kre`feya nie miałem dowódcy, który tak bardzo by mi się podobał Więcej Durosa!
+ wejście Temma - no czad I co za kadr Jak leśniczy co przychodzi i wywala i Niemców i partyzantów z lasu "Nadużyliście mojej gościnności" Jak szeryf w westernie To było urocze, z chęcią będę do tego wracał Och ile ja dałbym by zobaczyć to na ekranie! Miło też, że to Impy wyszły na tych złych
+ bieganina po Ossusie - fajne Co z tego że zajmuje pół komiksu, jak jest wiarygodne. Najpierw się gubią, a potem nawalają... I pan Szpieg na deskach Kadry też są urocze
+ mamusia Cade`a No bomba! Pasuje do rodzinki jak ulał A ten flashback z Kolem... Extra Takich niespodzianek mógłbym mieć więcej Lubię jak wszystko jest poukładane i mam nadzieję, że mamuśka jeszcze wróci

Minusy: Nie ma

Aż sam się zaskoczyłem. Komiks bez wad... no, może parę kadrów było dziwnych. Ale treściowo ideał. Aż sam się zaskoczyłem... powinienem dać 10, ale 10 mam na specjalne okazje, kiedy coś mnie zrzuci Więc za naprawdę solidną robotę i za mamusię komiks dostaje 9,5/10, a cała miniseria zyskuje wysokie noty