Ponownie mamy pytanie o aspekty techniczne związane z animatyką. Odpowiada David Dozoretz z ILM. Warto dodać, że dziś pewnie lista, którą przedstawiłby Dozoretz byłaby trochę inna.

P: Czy jest jakieś oprogramowanie z półki, które byłoby adekwatne do twojej pracy?

O: My głównie używamy oprogramowania z półki do naszej animatyki, pod warunkiem, że możemy się jego szybko nauczyć i używać. Nie wymagamy poziomu perfekcyjności standardowego dla ILM. Oczywiście czasem pożyczamy sobie ich narzędzia, w szczególności gdy mamy coś bardziej wymagającego do zrobienia, a oni już mają najlepsze rozwiązanie. Ale najczęściej używamy do naszego modelowania 3-D, animacji czy renderowania programu Maya, zaś do nakładania warstw Adobe After Effects i Commotion.

Dziś ciekawe pytanie dla spostrzegawczych widzów dotyczące „Nowej nadziei”.

P: W scenie z Jawami handlarzami, gdy Luke został zawołany by wyczyścić droidy, widać wiszący kabel z głowy Threepio. Skoro Anthony Daniels kontrolował wszystkie ruchy Threepio, po co przypięto ten kabel?



O: Kable na kostiumie C-3PO nie ma nic wspólnego z kontrolą ruchów C-3PO. Jeden z nich łączył mikrofon używany do nagrywania dialogów Anthony’ego Danielsa na planie. Inne kable łączyły świecące oczy C-3PO z bateriami znajdującymi się z tyłu kostiumu. W tej scenie baterie zasilające były położone samodzielnie, nie przypięto ich do reszty kostiumu.

Dziś pytanie, które zadano pod koniec okresu zdjęciowego „Ataku klonów”. Adresatem i odpowiadającym był Nick Gillard, koordynator choreografii prequeli. Warto zauważyć, że w odpowiedzi znalazł się spoiler do II Epizodu.



P: Czy ktoś (Ewan, Liam, Hayden itp) został naprawdę ciężko pobity podczas walk na miecze świetlne?

O: Na razie Ewan złamał mi dwa palce, ja złamałem jeden Haydenowi, a Sam Jackson uderzył mnie w głowę, dwukrotnie...

Tym razem mamy pytanie o III Epizod.

P: Podczas walki z Macem Windu miecz Palpatine’a wypada przez okno. Czy zdążył on zbudować kolejny przed pojedynkiem z Yodą? A może miał mnóstwo mieczy, albo jakoś odzyskał ten, który wypadł?



O: W adaptacji „Zemsty Sithów”, autor Matt Stover w scenie pojedynku z Macem opisuje, że miecz Palpatine’a został przecięty na dwie części. Więc z pewnością nie jest to ten sam miecz. Przy konfrontacji z Yodą Stover opisuje drugi miecz Palpatine’a następująco: „Niepozorna broń – łatwa do ukrycia niespodzianka, drobiazg wyrażający zdradliwą naturę i finezję Sithów – wyłoniła się z cienia czarnego skrzydła, wyskoczyła do pomarszczonej dłoni i eksplodowała ostrzem w kolorze ognia”.
Więc tak, miał jeszcze jeden.

Dziś pytanie z początków tworzenia „Ataku klonów”. Odpowiada Doug Chiang.



P: Jestem pewien, że pewna liczba szkiców i rysunków koncepcyjnych wysokiej jakości, stworzonych na potrzeby Epizodu I nie została w nim użyta, to czy jest jakaś szansa, że zostaną one poprawione do użycia w przyszłości?

O: Z pewnością spróbujemy włączyć część nieużytych projektów z Epizodu I do Epizodu II. Problem w tym, że są to projekty bazujące na opowieści, więc będzie trudno wykorzystać te rozbudowane pomysły dla innej historii niż ta z Epizodu I.

K: Warto dodać, że podobne pytania pojawiły się zarówno po Ataku klonów jak i Zemście Sithów. Z pewnością nadal są aktualne w kontekście kolejnych filmów i seriali.

Dziś pytanie z końca sierpnia 2000 roku, kiedy to trwały już zdjęcia do „Ataku klonów”. Pytanie o szczegóły pracy na tym etapie do Douga Chianga.



P: Na jakim etapie są prace departamentu projektów dla Epizodu II? Skoro trwają już zdjęcia, czy wasza praca nie powinna być skończona?

O: Proces projektowania nie jest skończony, dopóki film nie będzie mieć swojej premiery. Mówiąc ogólnie skończyliśmy fazę pierwszą procesu projektowania, na która składają się wszystkie potrzebne scenografia, w tym także te tylko częściowo budowane przez Gavina Bocqueta i jego ekipę. To jest skończone, zaczyna się dla nas druga faza, z którą wiążą się projekty scenografii czy postaci, które będą stworzone cyfrowo lub za pomocą miniaturek.

K: Przypominamy, że także animatyka powstaje w trakcie zdjęć.

Dziś pytanie wyjaśniające pewne wątpliwości z V Epizodu.

P: W „Imperium kontratakuje” kiedy Luke jedzie na tauntaunie przez śnieg w początkowej sekwencji filmu, zatrzymuje się i daje sygnał Hanowi mówiąc: „Skończyłem swój obchód, nie wykrywam żadnych form życia”. Chwilę po tym jak Han krótko odpowiada, wampa wyłania się ze śniegu i powala Luke’a i jego tauntauna. Czy przyrząd którym Luke wykrywał ślady życia nie wykrył śladów życia wampy?



O: Wampy są rdzenne na Hoth i przystosowały się do lodowatego środowiska w różny sposób. Rebelianci to nowy narybek na planecie i nie mają sposobów na wykrycie ich. Fizjologia wamp jest tak bardzo nastawiana na zachowanie ciepła, że te stwory nie są widoczne dla większości wykrywaczy życia, w szczególności tych, których używają Rebelianci. Innym przykładem przystosowania się wamp do życia na Hoth jest ich słaby zapach. Dlatego tauntaun Luke’a nie czuje wampy, aż do momentu w którym jest za późno.

Dziś mamy kolejne pytanie techniczne o kwestie związaną z animatyką. Odpowiada David Dozoretz z ILM. Pytanie zostało zadane w kontekście prac nad „Atakiem klonów”, w czasie gdy już trwały zdjęcia do II Epizodu.



P: Produkcja Epizodu II się zaczęła. Nie powinniście byli już skończyć z animatyką w tym momencie?

O: Cóż, zaczęliśmy i skończyliśmy dwie duże sekwencje filmu. Ale jesteśmy dalecy od ukończenia naszej pracy. To „Gwiezdne Wojny” więc tu jest sporo do zrobienia. Kiedy główne zdjęcia się zakończą rozpocznie się proces montażu, a my zaczniemy przygotowywać kolejną fazę prac. Tu będziemy łączyć ujęcia animatyczne z tym, co udało się nakręcić George’owi w Sydney.

K: Tu należy dodać, że dzięki wykorzystaniu Video Village przy „Zemście Sithów” ten proces był jeszcze bardziej płynny i nałożony na inne procesy produkcyjne. Kolejna faza animatyki miała więc nie tylko wpływ na dokrętki, montaż i efekty specjalne, ale również na zdjęcia. Przy trzecim Epizodzie Lucas starał się dostać pierwszy montaż tak szybko jak to było możliwe.

Dziś mamy przykład jak Rick McCallum komentował plotki pojawiające się przed “Atakiem klonów”.



P: Czy to prawda, że George Lucas konsultował z niektórymi fanami, prowadzącymi strony internetowe, elementy, które pomogły mu pisać scenariusz Epizodu II?

O: Absolutnie nie. To niedorzeczne.

Geroge ma bardzo jasną wizję swojej historii „Gwiezdnych Wojen” i nie pozwoli, by kaprysy w Internecie, media, krytycy czy ktokolwiek go zwiedli. Zaś plotki w Internecie tym razem są prawdopodobnie bardziej zabawne i nieszablonowe niż w przypadku pierwszego filmu.

K: Prawdopodobnie dziś takie pytania byłby jeszcze bardziej aktualne. A wynikają one, że prócz plotek o tym, że ktoś powoływał się na źródło bliskie Lucasfilmowi, zaczęli się pojawiać ludzie jak Supershadow, czy wiele lat później Mike Zeroh, którzy już nie mieli źródeł, ale ponieważ byli „znajomymi” George’a to wiedzieli o czymś bezpośrednio. Natomiast warto zwrócić tu uwagę, że Rick potwierdza, iż Lucasfilm monitoruje doniesienia o sadze w sieci.

Dziś pytanie o “Powrót Jedi”, sceny wycięte i związaną z tym ciekawostkę.

P: Czy były kręcone sceny w kokpicie B-winga do „Powrotu Jedi”?

O: Tak, były kręcone sceny z pilotem B-winga, acz ostatecznie je wycięto z filmu. Włączając to także sceny z sullustianinem, pilotem imieniem Ten Numb, który nosił czerwony strój bojowy pilota B-winga. Większość opublikowanych zdjęć Tena Numba ukazuje go w białym stroju, który był używany do testu kostiumów. Zrobiono je dla wszystkich nowych kostiumów pilotów Rebelii dla „Jedi”.

K: Przypominamy, że nie jest to pierwsze zamieszanie z sullusianami, o innych wątpliwościach pisaliśmy tutaj

Dziś pytanie o efekty specjalne. Odpowiada Jeff Olson, który pracował w ILM od 1985. Był modelarzem w filmie „Kaczor Howard”, od 1993 zajmował się departamentem stworów i modeli, zaś w 1996 efektami wizualnymi. Był jednym z producentów efektów wizualnych w „Mrocznym widmie”



P: Czy możesz wytłumaczyć różnicę między specjalnym efektem a efektem wizualnym?

O: Specjalne efekty to przede wszystkim praktyczne, kręcone w czasie rzeczywistym rozszerzania sceny. Przykłady to choćby efekty pogodowe (wiatr, deszcz, śnieg, mgła), dynamiczne akcje (ogień, eksplozja, pojazdy czy trzęsące się plany) i specjalne techniki jak projekcja tylna, miniatury czy scenografia wymuszająca perspektywę.

Projekcja tylna to wyświetlanie statycznego lub poruszającego się obrazu na ekran, który znajduje się przed kręconą sceną, tak by ekran i to co znajdowało się przed nim tworzyło jeden obraz zapisany na filmie. Rzutnik najczęściej jest po drugiej stronie ekranu. Przykłady: bardzo często wykorzystuje się ten efekt we wnętrzach samochodów, gdy widzimy coś w tylnym oknie (np. Osławiona Hitchcocka) czy krajobraz westernów w starych filmach o kowbojach.

Wiszące miniatury są używane by rozszerzyć istniejącą scenografię o to, czego nie da się łatwo zbudować, a wymaga stworzenia szczegółowych modeli, które wiszą w części klatki podczas ujęcia statecznego kamerą. Przykłady: Ben Hur, „Kleopatra”, „El Cid”.

Wymuszona perspektywa planu pozwala zilustrować większy dystans niż w rzeczywistości dana przestrzeń pozwala. Zwęża się wszystkie skonstruowane kąty bardziej dynamicznie niż w rzeczywistości. To działa, dopóki kamera nie porusza się w prawo czy lewo. Przykłady: „Darby O'Gill and the Little People”, “Szklana pułapka 2” (lotnisko) czy “Kaczor Howard”.

Wizualne efekty z drugiej strony są dodawane do sceny już po jej nakręceniu, zaczynając od prostej sztuczki z podwójną ekspozycją (gdzie film najpierw nagrywamy z ukrytym obrazem, a potem naświetlamy go z dodanymi elementami) po techniki miniatur motion capture (kręcone też przy długiej ekspozycji, często na niebieskim ekranie) lub innych niebieskich, zielonych, czarnych ekranach z elementami (jak ludzie, wybuchy, dym, latające fragmenty), które potem są nakładane na oryginalne zdjęcia. Usunięcie (lub zmienienie) niechcianych lin, odbić i innych problemów wymagających poprawy, jak łączenie dwóch akcji w to samo ujęcie, lub inne wizualne sztuczki (dwóch różnyych McFlyów granych przez Michaela J. Foxa w „Powrotach do przyszłości”). Coraz częściej tworzenie dodatkowych, całkowicie syntetycznych, animowanych postaci, scenografii czy pełnych środowisk stało się częścią przemysłu efektów wizualnych i występuje w praktycznie każdym większym filmie, które obecnie widzimy. Nawet jeśli ograniczają się tylko do kilku cyfrowych obrazów tła w jakiejś scenie.

K: Tu fajnie widać, skąd się wzięła obecna technologia – StageCraft, wykorzystana w “The Mandalorian” i pewnie kolejnych serialach.

Dziś pytanie techniczne o “Mroczne widmo”, odpowiada szef kaskaderów i twórca choreografii Nick Gillard.



P: Czy ilość klatek na sekundę w filmie wpłynęła na którąś z sekwencji walki, by ta wyglądała na szybszą? Jeśli tak, czy używaliście 24 klatkowej kamery cyfrowej?

O: Nie. Właściwie to Ewan walczył tak szybko, że zastanawialiśmy się nad zwolnieniem tego w filmie.

Dziś pytanie o rozbieżności między jednym z prequeli, a klasyczną trylogią i wersję oficjalną.

P: Ile kanonicznie palców u nóg ma Yoda?

O: Kukiełka Yody użyta w „Imperium kontratakuje”, „Powrocie Jedi” oraz „Mrocznym widmie” ma cztery palce u nóg. Trzy z przodu i jeden z tyłu stopy. Jednakże model CG użyty w „Ataku klonów” miał pięć palców, trzy z przodu i dwa z tyłu nogi. Przy „Zemście Sithów” model Yody został przerobiony, posiadał cztery palce jak oryginalna kukiełka. I to jest kanoniczna wersja.

Dziś techniczne pytanie do Gavina Bocqueta, scenografa prequeli na temat niebieskiego ekranu.



P: W jaki sposób użycie niebieskiego ekranu wpływa na wielkość i proces budowy scenografii?

O: Z każda scenografią jest inaczej.
Niebieski ekran jest tylko częścią procesu, który dołączamy do produkcji środowiska w którym będziemy kręcić. Jeśli spojrzy się na historię to zawsze były obrazy tła, domalowywanie czegoś lub miniatury. To wciąż ten sam proces, w którym starasz się dostarczyć wystarczająco realistyczne tło, które reżyser może użyć, a potem rozszerzasz je.


Wysadzanie miniaturki w Epizodzie I

Robisz założenia w czasie procesu rozwijania scenariusza. Rozmawiając z Johnem Knollem z ILM, Georgem Lucasem, Rickiem McCallumem czy Dougiem Chiangiem, możesz dojść do jakiś ogólnych wniosków o tym co będzie najlepsze dla danej sceny. I to jest inne dla każdnej z nich. To jest zawsze związane z parametrami i wymaganiami danej sceny. Choćby tego ile tam jest ujęć. Dla jednego ujęcia, jednej sceny czy może dwóch ujęć, jest najczęściej zdecydowanie mniej powodów by budować pełną scenografię. Koszt jest podobny dla ILM. Ale gdy mamy dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści ujęć w scenie na planie, wówczas staje się to zdecydowanie droższe dla ILM, a zbudowanie tego wydaje się być tańszym rozwiązaniem.

Dziś pytanie o uzbrojenie bohatera serialu “Wojny klonów” z odcinka Withches of the Mist. Starsi fani lepiej będą go jednak pamiętać z gry Republic Commando.



P: Co do dokładnie są za rzeczy, które komandos Republiki Scorch z gry nosi na plecach i co ma przymocowane do broni?

O: Każdy z komandosów Republiki jest wyposażony w wymienny system broni DC-17m. Natomiast będąc ekspertem od ładunków wybuchowych w ekipie, Scorch preferuje dodatek przeciwpancerny, który widać na jego blasterze. Ten dodatek wystrzeliwuje ładunki (granaty) przeciwpancerne w formie przypominającej kanister. W plecaku ma dodatkowe kanistry, zaś dwa kolejne są przy jego nogach.

Dziś pytanie dotyczące powiązania “Zemsty Sithów” z tym, co widzieliśmy w innych Epizodach.

P: „Wojny klonów” i „Nowa nadzieja” ukazują jak klony czy szturmowcy są nieodporni na sztuczki myślowe Jedi. Dlaczego Jedi nie użyli ich przeciwko klonom podczas wykonania rozkazu 66?



O: Użycie sztuczki myślowej Jedi wymaga koncentracji, co jest niemożliwe gdy twój własny oddział obraca się przeciw tobie. W większości przypadków Jedi nie zorientowali się, co się dzieję, aż do momentu gdy zaczęto do nich strzelać. Klonom sprzyjała też liczba, gdyż trudno jest kierować taką sztuczkę przeciw wielu osobom.