Dziś pytanie o rozbieżności między jednym z prequeli, a klasyczną trylogią i wersję oficjalną.

P: Ile kanonicznie palców u nóg ma Yoda?

O: Kukiełka Yody użyta w „Imperium kontratakuje”, „Powrocie Jedi” oraz „Mrocznym widmie” ma cztery palce u nóg. Trzy z przodu i jeden z tyłu stopy. Jednakże model CG użyty w „Ataku klonów” miał pięć palców, trzy z przodu i dwa z tyłu nogi. Przy „Zemście Sithów” model Yody został przerobiony, posiadał cztery palce jak oryginalna kukiełka. I to jest kanoniczna wersja.

Dziś techniczne pytanie do Gavina Bocqueta, scenografa prequeli na temat niebieskiego ekranu.



P: W jaki sposób użycie niebieskiego ekranu wpływa na wielkość i proces budowy scenografii?

O: Z każda scenografią jest inaczej.
Niebieski ekran jest tylko częścią procesu, który dołączamy do produkcji środowiska w którym będziemy kręcić. Jeśli spojrzy się na historię to zawsze były obrazy tła, domalowywanie czegoś lub miniatury. To wciąż ten sam proces, w którym starasz się dostarczyć wystarczająco realistyczne tło, które reżyser może użyć, a potem rozszerzasz je.


Wysadzanie miniaturki w Epizodzie I

Robisz założenia w czasie procesu rozwijania scenariusza. Rozmawiając z Johnem Knollem z ILM, Georgem Lucasem, Rickiem McCallumem czy Dougiem Chiangiem, możesz dojść do jakiś ogólnych wniosków o tym co będzie najlepsze dla danej sceny. I to jest inne dla każdnej z nich. To jest zawsze związane z parametrami i wymaganiami danej sceny. Choćby tego ile tam jest ujęć. Dla jednego ujęcia, jednej sceny czy może dwóch ujęć, jest najczęściej zdecydowanie mniej powodów by budować pełną scenografię. Koszt jest podobny dla ILM. Ale gdy mamy dziesięć, dwadzieścia, trzydzieści ujęć w scenie na planie, wówczas staje się to zdecydowanie droższe dla ILM, a zbudowanie tego wydaje się być tańszym rozwiązaniem.

Dziś pytanie o uzbrojenie bohatera serialu “Wojny klonów” z odcinka Withches of the Mist. Starsi fani lepiej będą go jednak pamiętać z gry Republic Commando.



P: Co do dokładnie są za rzeczy, które komandos Republiki Scorch z gry nosi na plecach i co ma przymocowane do broni?

O: Każdy z komandosów Republiki jest wyposażony w wymienny system broni DC-17m. Natomiast będąc ekspertem od ładunków wybuchowych w ekipie, Scorch preferuje dodatek przeciwpancerny, który widać na jego blasterze. Ten dodatek wystrzeliwuje ładunki (granaty) przeciwpancerne w formie przypominającej kanister. W plecaku ma dodatkowe kanistry, zaś dwa kolejne są przy jego nogach.

Dziś pytanie dotyczące powiązania “Zemsty Sithów” z tym, co widzieliśmy w innych Epizodach.

P: „Wojny klonów” i „Nowa nadzieja” ukazują jak klony czy szturmowcy są nieodporni na sztuczki myślowe Jedi. Dlaczego Jedi nie użyli ich przeciwko klonom podczas wykonania rozkazu 66?



O: Użycie sztuczki myślowej Jedi wymaga koncentracji, co jest niemożliwe gdy twój własny oddział obraca się przeciw tobie. W większości przypadków Jedi nie zorientowali się, co się dzieję, aż do momentu gdy zaczęto do nich strzelać. Klonom sprzyjała też liczba, gdyż trudno jest kierować taką sztuczkę przeciw wielu osobom.

Dziś kolejne pytanie o dźwięki, odpowiada Ben Burtt.

P: Czy dźwięki naturalne są łatwiejsze do znalezienia i pracy od tych stworzonych od początku cyfrowo?

O: Preferuję nagrywanie naturalnych dźwięków jako bazy audio uniwersum „Gwiezdnych Wojen”. Prawdziwe, „organiczne” dźwięki niosą ze sobą jakąś wiarygodność. Staram się tworzyć coś, co brzmi „znajomo” ale nie jest rozpoznawalne. To właśnie daje postaciom, pojazdom czy obiektom iluzję rzeczywistości.

Dziś pytanie związane z “Zemstą Sithów”, zaś odpowiedź częściowo nawiązuje do gry Jedi Knight (Dark Forces II).



P: Co się stało z mieczem świetlnym Yody? W „Zemście Sithów”, wypadł Yodzie, gdy Palpatine użył błyskawic Mocy, miecza potem nie widzieliśmy. Co się z nim stało? Zaginął? Został odnaleziony? Ktoś go sobie przywłaszczył?

O: Miecz został zgubiony i nikt go nie odnalazł. Warto pamiętać, że miecz, który Yoda dał Qu Rahn, a który ostatecznie przejął władający ciemną stroną Pic, miał złote ostrze, więc nie była to broń, której używał Yoda walcząc z Palpatinem.

Dziś wracające pytanie związane z „Nową nadzieją”.

P: Jaka jest oficjalna przyczyna, że Chewbacca nie dostał medalu pod koniec „Nowej nadziei”?



O: Nowy album Makins of Star Wars ujawnia fragment wywiadu z Georgem Lucasem pochodzący z 1977. Mówiąc jako C-3PO Lucas powiedział: “Chewbacca nie dostał medalu, ponieważ medale niewiele znaczą dla Wookieech. Oni nie przywiązują do nich wagi. Mają swoje ceremonie zupełnie innego rodzaju. Wookiee Chewbacca został uhonorowany podczas ceremonii pośród swojego ludu. Cały kontyngent Sojuszu Rebeliantów poleciał tam, by wziąć udział w wielkim świętowaniu. To był wielki honor dla całej rasy Wookiech.” Ta ceremonia ewoluowała i stała się Świętem Dnia Życia, który widzimy w „The Holiday Special”.

W każdym razie dawne Expanded Universe miało też kilka własnych wytłumaczeń tego faktu, że nie widzimy otrzymania medalu w filmie. W adaptacji „Gwiezdnych Wojen” jest napisane, że Chewbacca został nagrodzony medalem razem z Hanem i Lukiem.

W brytyjskich komiksach Marvela ukazano jak Chewbacca dostał medal tej samej nocy, a księżniczka Leia stała na stole, by móc go zawiesić na szyi Chewbaccy. W komiksie The Revenge of Tag and Bink, dwaj protagoniści znajdują ten medal na podłodze opuszczonej bazy na Yavinie, ewidentnie zapodziany. Natomiast oficjalnie w prawdziwym świecie medal wręczyła Carrie Fisher podczas rozdania nagród MTV w 1997, kiedy to Chewie dostał medal jako nagrodę MTV za osiągnięcie życiowe.

K: Gwoli przypomnienia, o wywiadzie Lucasa pisaliśmy tutaj. Zaś pod koniec „Skywalker. Odrodzenie” Chewbacca dostał medal (po Hanie Solo).

Dziś pytanie związane z serialem „Wojny klonów”, w kontekście tego, co ukazano w starym kanonie.

P: Skąd się wziął miecz Ahsoki?

O: Większość Jedi z okresu trylogii prequeli buduje swój miecz na lodowej planecie Ilum, co pierwotnie ukazano w serii książek i komiksów „Jedi Quest”. Obi-Wan zabrał swojego padawana Anakina na Ilum, w ramach szkolenia na rycerza Jedi. Są tutaj kryształy potrzebne do zbudowania zasilania miecza świetlnego. Kryształy także determinują kolor ostrza. W jednym z odcinków mikroserii „Wojny klonów” Genndy’ego Tartakovsky’ego będąca jeszcze padawanem Bariss Offee składa swój miecz używając Mocy, pod czujnym okiem swej mistrzyni Luminary Unduli. Choć warto tu odnotować, że inne źródła z Expanded Unvierse sugerowały, iż Bariss miała swój miecz jeszcze przed rozpoczęciem Wojen klonów. Ahsoka z drugiej strony, poleciała na Ilum zanim jeszcze został jej przydzielony mistrz.

Dziś mamy pytanie o dane statystyczne związane z „Atakiem klonów”. Odpowiada Gavin Bocquet, scenograf..



P: Ile unikalnych scenografii zbudowaliście na potrzeby Epizodu II. Ile osób było potrzebnych by je zbudować.

O: W sumie to zbudowaliśmy więcej scenografii bądź części scenografii dla Epizodu II niż dla I. W „Mrocznym widmie” mieliśmy 53 scenografie, przy Epizodzie II mamy ich koło 67. Z tego prawdopodobnie 75% było całkowicie nowych. Mieliśmy też prawdopodobnie jakieś 400 osób w ekipie konstrukcyjnej w najbardziej krytycznym momencie.

Dziś krótkie pytanie o „Powrót Jedi”.

P: Dlaczego generator tarcz na Endorze był tak słabo broniony? Z pewnością po zniszczeniu pierwszej Gwiazdy Śmierci Imperium postawiłoby pełną flotę na straży?



O: Są dwie odpowiedzi na to pytanie. Po pierwsze, na powierzchni nie nazwałbym AT-AT nieadekwatną ochroną. Co prawda nie widzimy ich w bitwie, ale stał noc przed bitwą, kiedy Luke Skywalker odlatywał z platformy lądowniczej. W kosmosie zaś mamy „Egzekutora”, który mógł zająć się flotą Rebelii prawie samodzielnie. Był też drugi niszczyciel imperialny (nie „Egzekutor”), który pomógł dostarczyć prom Vadera na pokład drugiej Gwiazdy Śmierci, więc on gdzieś też powinien tam się czaić.

Prawdziwy powód jednak jest taki, że Palpatine to zaplanował. Przypominamy, że to on wskazał Rebeliantom lokalizację generatora tarcz. Wiedział też o „żałosnej, małej bandzie” Rebeliantów na powierzchni. Zrobił to wszystko by zwabić flotę Rebeliantów w jedno miejsce i zgnieść ją jednym, szybkim uderzeniem. To czego Palpatine nie wziął pod uwagę to waleczność Ewoków, oraz zdrada Vadera.

Dziś na pytanie odpowiada David Dozoretz i znów dotyczy ono pracy animatyka przy prequelach.

P: Czy w ogóle zajmujecie się robieniem animatyki do sekwencji dialogowych?

O: Generalnie sekwencje dialogowe są bardzo łatwe do wizualizowania, i jeśli nakręcony materiał ma wystarczające pokrycie (kręcenie tej sceny parę razy pod różnym kątem), zawsze dostaniesz co chcesz. Ale, gdy już nasze główne zdjęcia się kończą i rozpoczyna proces dialogowy, George może chcieć coś dodać do dialogów. Może chcieć dodać jakiś bardziej majestatyczny budynek za aktorami, albo dodać przelatujący pojazd. Albo może chcieć połączyć aktora po lewej z ujęcia drugiego z aktorem po prawej z ujęcia czwartego. Wówczas staramy się mu dostarczyć taki materiał.

Dziś dwa pytania o „Atak klonów”, zadane w podobnym czasie (środek zdjęć), na które udzielono dość wymijającej odpowiedzi. Raczej pokazują one, jak działała promocja filmu i w jaki sposób podkręcano zainteresowanie w czasach George’a Lucasa. Na pierwsze odpowiada Rick McCallum, na drugie Doug Chiang.



P: Kiedy poznamy pełny tytuł Epizodu II?

O: Obecnie dla nas projekt to „Star Wars 2” lub „Episode II”. George ma kilka tytułów w głowie, ale jeszcze o nich nie dyskutowaliśmy. Nie zatwierdzimy tytułu zanim film nie będzie bliski ukończeniu, podobnie jak to miało miejsce w przypadku Epizodu I. Śledźcie naszą stronę i czekajcie na ogłoszenia. Nigdy nie wiecie kiedy się pojawią.





P: Epizod I miał ciepły, organiczny styl, jakiego rodzaju styl i nastrój staracie się wywołać w projektowaniu Epizodu II? O: Epizod II będzie mroczniejszy stylem i tonem. Bawimy się pewnymi interesującymi teksturami i ustawieniem świateł, by wzmocnić mroczniejszy nastrój. Ale poza tym nie mogę zdradzić nic więcej.

Dziś pytanie o projekt droideki z “Mrocznego widma”. Odpowiada Doug Chiang.



P: Droidy niszczyciele miały bardzo złożoną mechanikę. Ile współdziałających ze sobą części było częścią fazy koncepcyjnej?

O: Bardzo wiele. Jedną z zalet posiadania małej modelarni jako części departamentu artystycznego jest to, że możemy pracować nad szczegółami każdego projektu zanim przekażemy go ILM. John Goodson, modelarz koncepcyjny, który pracował nad oryginalnym modelem, bardzo starannie dobierał proporcje kończyn i ostatecznie to on wymyślił jak właściwie mają się one składać. Zrobił to używając papierowego modelu. Kiedy już wiedzieliśmy, że droid może się składać bez zmian w ogólnym projekcie, pracowaliśmy nad ostateczną wersją. Jej wynik to oczywiście ostateczna wersja cyfrowa, którą widzimy na ekranie, a która działa z małymi oszustwami. Wierzę, że tylko w jednym drobnym przypadku, coś nie mogło zaistnieć fizycznie, gdyż zajęłoby przestrzeń innej części, ale to już jest piękno grafiki komputerowej.

Dziś pytanie o warsztat do animatora z ILM. Tom Bertino zajmował się nadzorem nad animacją bitwy naziemnej w „Mrocznym widmie”. Inne jego filmy to choćby „Maska”, „Casper”, „101 dalmatyńczyków”, „Interkosmos”, „Terminator 2” czy „Star Trek VI”.



P: Jakie są najtrudniejsze rzeczy do odtworzenia ich realnie za pomocą grafiki komputerowej i dlaczego?

O: Możecie myśleć, że są pewne wielkie, wciągające akcje lub trudne działania w ruchu, które jest trudno odtworzyć animatorom. Prawda jest taka, że to właśnie te mniej spektakularne i wypełnione akcją, a raczej bardziej subtelna gra jest trudna do stworzenia w animacji. Na przykład, w scenie bitwy widzieliśmy ujęcia kilku gungańskich wojowników, którzy stali. Wydawać mogłoby się, że stworzenie postaci, czy w tym przypadku grupy, która stoi spokojnie jest najłatwiejszym zadaniem na świecie. Jeśli samemu spróbujecie stać w sposób ciągły, zrozumiecie, że słowo „spokojnie” nie istnieje w przypadku żadnych, żywych stworzeń. Zawsze jest mnóstwo maleńkich ruchów mięśni, ba nawet moment oddechu chwilo zmienia naszą równowagę, podobnie jak delikatny ruch oka. To są tylko podstawy, by przekonywująco zanimować „stojące spokojnie” postaci. Jednocześnie bardzo łatwo jest zastosować u bohatera ruch zbyt duży, który będzie za bardzo zauważalny. Trudność polega na tym, by zrozumieć jak drobne szczegóły potrafią sprawić, że odbiór jest przekonywujący.

Wolę robić dobre ujęcia siedemnastu Gungan zbiegających szybko z wzniesienia, wymachujących rękami i nogami. I mogę to robić każdego dnia.

Dziś pytanie ogólne, dotyczące adaptacji powieściowych.

P: Czy jest jakaś szansa, że zobaczymy „wersję specjalną” adaptacji powieściowych klasycznej trylogii? Chciałbym zobaczyć (posiadać) nowe wydanie uzupełnione o informacje, które poznaliśmy w prequelach. Wiem, że jest kilka rzeczy, do których prequele dodają głębi, którą można by wykorzystać w książkach.

O: Nie ma na razie żadnych planów, by weryfikować nowelizacje. Z powodu harmonogramu produkcji, adaptacje nie są w stanie odzwierciedlić późno wprowadzonych zmian w scenariuszu, stąd zawsze jest różnica między książką a finalnym filmem. Kiedy zmiany w filmie są wprowadzane już po jego premierze, jak choćby miało to miejsce przy wydaniu „Wersji specjalnej” czy DVD, różnice jeszcze bardziej się zwiększają. W każdym razie w 2004 Ryder Windham napisał adaptacje młodzieżowe klasycznej trylogii dla Scholastica. One już brały pod uwagę to, co stało się w prequelach.

K: Warto dodać, że nowsze wydania tych młodzieżówek zostały lekko poprawione, natomiast przez Emila Fortune'a. Z drugiej zaś wyszły dodatkowe adaptacje takie jak Star Wars: Nowa nadzieja: Księżniczka, łajdak i chłopak z Tatooine. Tym samym zapełniono pustkę.

Dzisiejsze pytanie związane jest z ILM i odpowiada na nie Rita Zimmerman, która była artystką mieczy w „Mrocznym widmie”. Przy pierwszym epizodzie pracowała także przy scenach bitwy kosmicznej oraz sekwencjach związanych z Coruscant. Pracowała także nad wieloma ujęciami do „Wersji specjalnej” klasycznej trylogii.



P: Jak rozszerzacie efekt mieczy świetlnych? Czy najpierw jest to pomalowany rekwizyt a potem jest to rozszerzone?

O: Efekt miecza świetlnego jest robiony w kilku krokach. Najpierw rdzeń rekwizytu jest rotoskopowany, dzięki czemu jest biały na czarnym tle. (Rotoskopia to proces tworzenia wyizolowanego elementu w ramce, na którym można zastosować dany efekt, w tym wypadku patyk robiący za ostrze).



Efekt miecza jest tworzony serią przeźroczystych kolorowych warstw, które są malowane, utrzymując gorący, biały rdzeń w centrum. Ta zielona, niebieska czy czerwona poświata i gorący biały rdzeń są właśnie nałożone na wyizolowaną wcześniej przestrzeń. Na to staramy się dodać jeszcze białą poświatę. Do tego dochodzą odbicia i interakcje ze światłem na przedmiotach, ludziach czy środowisku w scenie.

Choć rekwizyt – miecz świetlny, był pomalowany, w niektórych bardziej energicznych scenach pojedynków, ostrze było zbyt elastyczne i zaginało się w powietrzu. Tu efekt trzeba było stworzyć od podstaw. Zaś tam gdzie kij się nie uginał, byliśmy w stanie nałożyć grafikę komputerową bezpośrednio na rekwizyt.